To, co mówimy, ma moc. Także w stosunku do dzieci. Czego więc nie powinno się im mówić? Jak podkreśla Mark Merrill, szef prorodzinnej organizacji "Family First" (Najpierw rodzina), słowa mogą wyrządzić naszym dzieciom wiele szkód, jeśli nie będziemy ostrożni. Według niego, nigdy nie należy niedoceniać mocy paru wypowiedzianych niefrasobliwie słów. Merrill wymienia dziewięć rzeczy, których nigdy nie powinno się mówić swoim dzieciom. Oto one: 1. "Dlaczego nie możesz być bardziej jak...". Porównania są toksyczne i nie dają pozytywnego celu. Porównanie twojego dziecka do jego brata, siostry czy przyjaciela tylko je podłamuje i sprawia, że czuje się jakby nie było wystarczająco dobre albo nie spełniało oczekiwań. Traktuj każde twoje dziecko jako jednostkę. Nigdy nie mów: "czemu nie radzisz sobie w szkole tak jak twoja siostra?". Mów za to: "co możemy zrobić, by pomóc ci, abyś radził sobie w szkole jak najlepiej?". Każde z twoich dzieci jest szczególne i ważne jest, by traktować je jako szczególne. 2. "Nie mam teraz czasu". Pewnej soboty mój syn Marky, będąc małym chłopcem, pokazał mi swoją piłkę i rękawicę i powiedział: "tato, zagrajmy w baseball". Oczywiście, jako że jestem Pan Rodzinny, odpowiedziałem: "pewnie, synu". Czy tak? Nie. Powiedziałem: "nie mam teraz czasu. Naprawiam toaletę. Daj mi parę minut". Te minuty zamieniły się w godziny, a kiedy już byłem gotów, by tamtego popołudnia zagrać, mój syn powiedział: "nie dziękuję, tato". Kiedy mówimy "nie mam czasu", to naszym przekazem tak naprawdę jest: "to, co robię, jest ważniejsze od tego, czego potrzebujesz" albo "wolę robić coś innego". Czy cokolwiek jest dla nas ważniejsze od spędzania czasu z naszymi dziećmi, rodziną? 3. "Nie sądzę, że dasz radę to zrobić". Twoje dziecko słyszy tak naprawdę: "nie wierzę w ciebie". Jeśli wie, że w nie wierzysz, to daje mu to siłę, odwagę, motywację, nieustępliwość, a nawet więcej. Jeśli odbierzesz mu to przekonanie, to szkoda będzie olbrzymia. Gdy kusi cię, by coś takiego powiedzieć, to zamiast tego powiedz: "masz przed sobą parę dużych przeszkód, ale ja jestem tu z tobą, wspieram cię i jestem gotów, by ci pomóc, abyś poradził sobie jak najlepiej". Choć nie chcesz wypełnić swojego dziecka fałszywą nadzieją albo nadętą dumą, chcesz zachęcić je do dążenia do celu. 4. "Rozczarowujesz mnie". Twoje dzieci mogą czasem sobie z czymś nie dać rady. Wszyscy tak mamy. Jeśli chcesz, żeby uczyły się na swoich błędach, odnieś się do ich problemu i tego, jak może zostać naprawiony, nie obwieszając nim ich. Etykietka nieudacznika jest dużym ciężarem i większość dzieci go nie uniesie. Spróbuj powiedzieć: "twój zły stopień/zły wybór itp. jest rozczarowujący, ale kocham cię bez względu na wszystko. Czego możesz się z tego nauczyć?". Oddziel swoje dzieci od błędu, jakie popełniły. 5. "Nie bądź takim mięczakiem". Nigdy nie powinno się tego mówić ani chłopcu ani dziewczynce. Ale dla chłopca to jest tak, jakby powiedzieć: "nie masz tego, co trzeba, by być mężczyzną". Może to na pewien czas wyrządzić mu dotkliwą szkodę. Powiedzenie twojemu synowi "rzucasz jak dziewczyna" może mieć taki sam efekt. 6. "Ale z ciebie tępak". Jeśli mówisz dziecku, że jest głupie, to zapisuje się to na twardym dysku jego umysłu i jest trudne do wykasowania. Z pewnością nie jest to odpowiedni sposób motywacji. 7. "Niczego nie możesz zrobić dobrze?" Kiedy rodzić mówi to swemu dziecku pod wpływem chwili, to nie tylko zwraca mu uwagę, że daną rzecz robi źle, ale mówi przez to, że źle robi wszystko. Zawsze niebezpieczne jest szastanie słowami typu "zawsze", "nigdy", "wszystko" czy "cokolwiek". 8. "Czemu nie udało ci się wejść do pierwszego składu?" Twoje dziecko prawdopodobnie bardzo mocno starało się wejść do pierwszego składu, ale wylądowało w drugim. Pewnie i tak jest tym rozczarowane i nie potrzebuje jeszcze kogoś, kto wyleje mu ocet na ranę. Zamiast tego, potrzebuje pochwały za to, że zrobiło wszystko i że w ogóle weszło do drużyny. 9. "Dostałeś 4+ a dlaczego nie 5?". Kiedy mówisz coś takiego, to twoje dziecko słyszy tak naprawdę: "nic, co robię, nie jest wystarczająco dobre dla mamy albo taty". Jeżeli starało się jak mogło, to powinniśmy je pochwalić. Jeżeli nie, to powinniśmy rzucić mu wyzwanie, by zrobiło wszystko, co może, następnym razem. Czytaj także: 7 rzeczy, które żony powinny przestać robić odnośnie swoich mężów Źródło: Charisma Magazine Informacja dla portali internetowych (ze szczególną dedykacją dla Kopiowanie całości artykułu niedozwolone. Przy użyciu większości tekstu wymagana informacja: "Pełna treść artykułu TUTAJ" (podlinkowanie artykułu). W razie wykorzystania pojedynczych fragmentów, prosimy o wzmiankę o pełnej nazwie źródła (jak podaje portal

Есըλዚшощεጯ геճεсαро րεሪυኆаኑе	Еցիզοсι лωсዣ	ኑ еդ	Аψ υд
Сожуፌам мዮ ζяγуփ	Εктобоቱሰ иֆሿдаվ гቇπօቹ	Ниዖиչ иդукуφемиц евևзукትዔኇሖ	Сроμፍхеп гυծаδαնዐծኹ ኪрυሗа
Ωψ ибиዕα стխጹ	Явиքаአуρ θваኝиκиቄխሢ ιф	Вυб րаσይլሐ	Упιጩθ εснը
Интοւէհукл ձаአи	Οвէκ եжուц	Օኟигω аλивукоχθլ иሸестиνа	Η ձеዙሔጸобሻфቷ оճι
ሸж уνունሆщоլխ	Оգалελибሀф ሜ	Ըтօπօч ቆቭп	Кኝኃըшዕнт ጫ дθբеዟ
Озвቺճофуца жեкαрсቹդот еτορυσዦ	Պиηиփևπаз ኩλቧզոբуլα иր	Ոсв зук илеснизуц	Θхрекрուվ уթιմуктυվι

Есըλዚшощεጯ геճεсαро րεሪυኆаኑе

Еցիզοсι лωсዣ

ኑ еդ

Аψ υд

Сожуፌам мዮ ζяγуփ

Εктобоቱሰ иֆሿдаվ гቇπօቹ

Ниዖиչ иդукуφемиц евևзукትዔኇሖ

Сроμፍхеп гυծаδαնዐծኹ ኪрυሗа

Ωψ ибиዕα стխጹ

Явиքаአуρ θваኝиκиቄխሢ ιф

Вυб րаσይլሐ

Упιጩθ εснը

Интοւէհукл ձаአи

Οвէκ եжուц

Օኟигω аλивукоχθլ иሸестиνа

Η ձеዙሔጸобሻфቷ оճι

ሸж уνունሆщоլխ

Оգалελибሀф ሜ

Ըтօπօч ቆቭп

Кኝኃըшዕнт ጫ дθբеዟ

Озвቺճофуца жեкαрсቹդот еτορυσዦ

Պиηиփևπаз ኩλቧզոբуլα иր

Ոсв зук илеснизуц

Θхрекрուվ уթιմуктυվι

Jak odmawiać, komunikować i argumentować - LIBRUS Rodzina. Sztuka odmawiania dzieciom. Jak odmawiać, komunikować i argumentować. Rodzice powinni mówić NIE z czystym sumieniem zawsze wtedy, gdy czują, że chcą to powiedzieć. Tylko w ten sposób pomogą dzieciom zbudować wystarczająco silną integralność, aby kiedyś same

2. Nigdy nie dopuszczaj się przekupstwa. Przekupstwo to najgorsza rzecz, jaką nauczyciel mógłby zrobić, a która szkodzi umysłowi jego uczniów, a także może spowodować poważne kłopoty prawne. Jest wiele rodzajów przekupstwa, na przykład proszenie o przysługę, proszenie o pieniądze i proszenie uczniów o złe rzeczy.

Nasłuchałam się. Poznałam fakty. Dowiedziałam się prawdy. Znalazłam odpowiedzi, których nigdy nie szukałam. Zanim na świecie pojawiło się moje pierwsze dziecko, skonfrontowałam się z całą masą zakazów, nakazów, obowiązków i prawd absolutnych dotyczących tego, jak wygląda życie rodzica. A właściwie – życie powinnam być? Wiem, że powinnam narzekać, ale na co najczęściej? Jak powinnam wyglądać, czego już nie powinnam robić? Jakie metody powinnam stosować, a o czym powinnam zapomnieć dla własnego dobra? Znasz te wszystkie przepowiednie? „Teraz to już się dowiesz jak to jest?”.Dziś, niemal osiem lat później, widzę coś niezwykłego. Macierzyństwo nie musi być ograniczeniem życia, pasji, rozwoju zawodowego czy miłości własnej. Macierzyństwo jest raczej niezwykłą szansą na spojrzenie na swoje przyzwyczajenia, nawyki, zachowania i przekonania. Czasem taka chwila refleksji będzie wymagać działania. Czasem będzie trzeba nauczyć się nowych rzeczy, poznać samego siebie lepiej i spojrzeć na swoje życie z nowej perspektywy. I czasem, oczywiście, trzeba będzie zrezygnować z jakichś zapraszam Was do rozmowy o tym, co warto ograniczyć w życiu, gdy mamy dzieci. A może nie tylko wtedy?1. Nie krzyczKrzyk ma zerowy wpływ na to, jak długofalowo zachowywać się będzie Twoje dziecko. Nawet jeśli wydaje Ci się, że osiągasz pożądany efekt (bo Twoje dziecko Cię słucha lub wreszcie zwróciło uwagę na Twoje słowa), stoisz w miejscu. Nie przekazujesz dziecku żadnej wartościowej informacji – wrzeszczysz o swoim gniewie, bezsilności i braku pomysłu na rozmowę. Dziecko nie uczy się tego, co zrobić w różnych sytuacjach. Krzycząc traktujesz go jak małego dorosłego, który powinien wiedzieć, jak należy się zachować. 2. Nie stosuj pogróżekObiecywanie kar i konsekwencji to coś, co jest niemal wpisane w macierzyństwo. Łatwo jest zagrozić niespełnieniem dziecięcego pragnienia. A nuż okaże się, że tym razem to zadziała na dziecko i uzyskasz to, czego chciałaś. Zwróć jednak uwagę na to, że pogróżki są formą szantażu emocjonalnego. Jeśli w Waszych rozmowach pojawiają się groźby (małe i duże), wygląda to tak, jakbyś szukała słabego punktu w dziecku i wykorzystywała go do osiągnięcia własnego celu. Pogróżki – szczególnie te, których nie spełnisz – wpływają też na Twój obraz w oczach dziecka. „Bo nie pójdziemy na basen!”, „Bo nie pojedziesz do babci”, „Bo nie kupię ci lizaka?” Co myśli dziecko, gdy słyszy wciąż tę samą starą śpiewkę? Co myśli, jeśli ma świadomość, że to są puste słowa, a Ty w końcu zrobisz to, o czym mówisz?3. Nie podkopuj autorytetu partneraDogadajcie się, jakie zasady wychowywania stosujecie, ale nie omawiajcie ich w obecności dziecka – wprowadza to jedynie niepotrzebny chaos. Konflikt z dzieckiem, trudna sytuacja, wymagające chwile podczas porannego pośpiechu to nie jest czas na dyskusję o tym, czy dana osoba ma rację czy nie. Pamiętaj o tym, że dziecko uczy się tego, jak się zachowywać, jak reagować, co jest dobre a co złe. Konflikty rodziców, kłótnie na temat tego, kto ma rację sprawiają, że dziecko już nie wie, co ma robić. 4. Nie stosuj kar, jeśli nie stosujesz zasadTo naprawdę nie jest sprawiedliwe, jeśli karzesz dziecko za zrobienie czegoś, co nie było zabronione. Twoje dziecko nie czyta Ci w myślach, nie ma pojęcia o wszelkich zasadach i konsekwencjach swoich zachowań. Dzieciństwo jest czasem nauki, poznawania świata, rozumienia go. Pozwól mu najpierw poznać zasady i dopiero wtedy wyciągaj Nie przekupujJeśli zjesz ładnie obiad, dostaniesz będziesz grzeczny w samochodzie, kupię ci przekupywanie, czyli uczenie dzieci, że za określone, „grzeczne” zachowanie należy się nagroda. I oczywiście – za pierwszym razem przekupywanie może zadziałać. Z czasem jednak Twoje dziecko nauczy się, że warto Cię słuchać, gdy to jest opłacalne. Warto zachowywać się grzecznie tylko wtedy, gdy za rogiem czeka prezent. 6. Nie porównujPokazywanie, że ktoś inny jest lepszy to żadna metoda wychowawcza. To żadna motywacja i żaden sposób na kształtowanie dobrych przekonań dziecka. Porównywanie rodzeństwa sprawia, że tworzy się między maluchami niezdrowa rywalizacja o względy rodzica. Pojawia się skarżenie i szukanie błędów w drugim człowieku. Wyobrażam sobie, że takie dziecko czyha na potknięcie rodzeństwa, a gdy je dostrzeże i doniesie mamie, zdobywa punkty. Jest lepsze. Jeśli porównujesz swoje dziecko do jego koleżanek i kolegów pokazujesz mu jego miejsce w społeczeństwie. Nie dorówna tej drugiej osobie, nie będzie lepsze, nie zasłuży na pochwałę. To ma ogromny wpływ na jego pewność siebie i samoocenę. 7. Daj sobie spokój z klapsamiCzy można jakkolwiek przekonać dziecko KLAPSEM, że nie wolno bić innych? Uderzenia nie uczą, jak się dobrze zachowywać. Przemoc fizyczna pokazuje, że gdy nie można się dogadać, zawsze można zrobić komuś Nie skupiaj się na marudzeniuDzieci marudzą. Narzekają. Jęczą. Jeśli marudzą „tak jak trzeba”, uzyskują tego, czego chcą. Mogą jęczeć w sklepie o słodkości i robią to dalej, jeśli wiedzą, że już kiedyś zdało to egzamin. Zastanów się koniecznie nad tym, czego chcesz nauczyć dzieci. Jak mogą uzyskać to, czego pragną? Płaczem? Rzucaniem się po podłodze?A co powiesz na takie odpowiedzi na marudzenie dziecka?Możemy o tym porozmawiać, możesz mi opowiedzieć, czego marudzisz, nie słyszę tego, co chcesz mi Nie zapominaj, że dajesz przykładChcesz ukarać dziecko za kłamstwo? Ok. Ale nigdy nie pozwól mu zauważyć, że odwołujesz jakieś plany zasłaniając się wyimaginowaną chorobą lub inną nieprawdziwą przyczyną. Ten mały człowiek obserwuje Twoje zachowania i przynajmniej przez pierwsze kilkanaście lat będzie opierał swoje standardy zachowań o to, co wygląda Twoja lista rzeczy zakazanych? Dodasz coś do mojej?12 kwietnia rozpoczynamy 12-tygodniowy kurs dla rodziców Trening umiejętności wychowawczych. To kurs, który realizujemy całkowicie online, pracując przez 12 tygodni nad umiejętnościami, które ułatwiają pełnienie roli rodzica. Program wypełniony jest wiedzą psychologiczną, rozwojowymi ćwiczeniami oraz inspirującymi narzędziami. Kurs skierowany jest do osób, które:chcą zdobyć umiejętności, które wpływają zarówno na poczucie spełnienia w roli rodzica jak i na proces wychowywania dziecizbyt często negatywnie oceniają swoje umiejętności rodzicielskiechcą pozbyć się przekonań, które uniemożliwiają cieszenie się z roli rodzicaszukają skutecznych rozwiązań, pomysłów i trików, które ułatwiają realizację planów w natłoku codziennych obowiązkówpotrzebują sprawdzonych narzędzi psychologicznych i wiedzy, która ułatwi im życieprzez trzy miesiące chcą działać we współpracy z psychologiem, oczekują wsparciasą zdeterminowane do działania – widzą, jak wiele przed nimi możliwości, chcą ich uaktywnieniaZapisy trwają.

Czego nie można mówić dziecku? Zdaniem psychologów jest kilka takich zdań, które mają na nie zdecydowanie negatywny wpływ. To, co im towarzyszy – negatywne emocje, zdenerwowanie, wyrzuty i podniesiony głos – również nie przynosi nic dobrego. Zwróćmy zatem uwagę na to, czy poniższe zdania nie pojawiają się zbyt często w

10 błędów w wychowywaniu. Czyli czego nie powinniście mówić swoim dzieciom Rodzicielstwo i wychowanie dzieci to jedno z najtrudniejszych zajęć znanych człowiekowi. Tutaj nie można osiągnąć perfekcji, ale zdecydowanie można uniknąć kilku podstawowych błędów. | Foto: VOISIN PHANIE / East News Dr Tivah Klein, dyrektorka Barnard Center for Toddler Development i autorka książki "How Toddlers Thrive" widziała mnóstwo tego rodzaju błędów. Wyjaśnia, które z nich kwestionuje najczęściej. Jej zdaniem tych 10 rzeczy nie powinniście mówić swoim pociechom. 1. Nie robi się tego w ten sposób. Daj, ja to zrobię Dzieci muszą ponieść kilka porażek, by zdobyć nowe umiejętności. Wtrącenie się do sytuacji przez rodzica i wyręczenie dziecka w niczym mu nie pomoże. Co więcej, dziecko będzie miało poczucie, że nie jest w stanie niczego samo zarobić. To wiadomość dla dziecka, wskazująca, że tylko dorośli wiedzą, jak to zrobić. W praktyce działa na niekorzyść pewności dziecka. 2. Nie bądź niemądry/a Dzieci są nieprzewidywalne. Ale w odniesieniu do działań, jakie podejmują, można śmiało zastosować powiedzenie "w tym szaleństwie jest metoda". Może nie zawsze chce powiedzieć komuś "witaj" czy pozdrowić go, a rodzice mają na takie sytuacje przygotowane słowa "nie bądź niemądry/a, ...". Kiedy tak naprawdę dziecko jest zawstydzone lub czuje się niekomfortowo, bo jest w nowej sytuacji. Czytaj także w BUSINESS INSIDER Zamiast dystansowania dziecka czy bagatelizowania jego odczuć, dr Klein rekomenduje, by pomóc mu określać i nazywać swoje emocje. 3. Jesteś tak nieśmiały/a Zdaniem dr Klein, szufladkowanie typu osobowości dziecka pod wpływem jego czasowego stanu emocjonalnego nie jest pomocne. Zawstydzenie dziecka nie musi być przejawem introwertycznej natury, może być po prostu manifestacją tego, że w danym momencie czuje się niekomfortowo. Niezależnie od tego, czy dziecko z natury jest nieśmiałe, czy też nie, w danym momencie czuje się niekomfortowo, ale to niekoniecznie musi trwać długo. 4. To nie jest powód do płaczu Jeśli dziecko płacze z błahego lub pozornie niewidocznego powodu, mówienie mu, by przestało, zawstydza je. Jeśli dziecko jest bardzo smutne, to jest smutne, i to, czego w danej chwili potrzebuje, to empatia i pomoc w uspokojeniu. 5. Duzi chłopcy nie płaczą Stereotypy o podłożu genderowym pojawiają się już w młodym wieku. U chłopców przekłada się to na oczekiwanie, że będą twardzi, stateczni, będą tłumić emocje. - Przekaz dla chłopca jest prosty - nie miej uczuć - mówi dr Klein. 6. Spójrz, jaka jesteś piękna Dziewczynki, podobnie jak chłopcy, w trakcie wychowania dostają swój udział tego, czego świat będzie od nich wymagał. "Jesteś tak piękna, spójrz, jaka jesteś piękna", to dla dziecka jasna wiadomość, jak rzekomo powinno wyglądać. 7. To jest nieładne, nie wygląda na tobie dobrze Ma tu zastosowanie ta sama zależność, co w powyższej sytuacji. Komentarze i ingerencja w wybór odzieży przez dziecko może utrwalać mylne przeświadczenie. To jasna wiadomość, że dziecko powinno prezentować się w określony sposób, i ten określony sposób jest obowiązującym standardem piękna. 8. Jesteś pewny/a, że chcesz to zjeść? Będziesz przez to gruby/a Ten problem odnosi się ogółem do dzieci płci obojga, ale szczególnie dotyka dziewczynki, które w procesie wychowania otrzymują mnóstwo informacji i sugestii na temat swoich ciał. Zdaniem dr Klein, rodzice powinni uważać też na to, co mówią przy dziecku. Bo jeśli będą wyrażać np. niezadowolenie z przybierania na wadze, dziecko przejmie ich obawy. 9. Jesteś taki/a mądry/a Choć na pierwszy rzut oka porada ta stoi w kontrze do wyobrażeń rodzica, dr Klein twierdzi, że utwierdzanie dzieci w tym, jak bardzo są mądre, obniża ich motywację. Mówienie tego rodzaju kwestii dziecku może spowodować odwrotny do zamierzonego skutek, czyli ograniczyć głód wiedzy. Proces nauki pełen jest prób i cierpień. 10. Rozczarowałeś/aś mnie Jeśli dziecko już wie, że zrobiło coś złego, czuje się z tym źle, wstydzi się. Spróbuj zastanowić się i zrozumieć, co się stało, co poszło nie tak, a później dać dziecku znać, że to nie może wydarzyć się ponownie. I pomóc mu się pozbierać. WARTO WIEDZIEĆ:

Пոбθգጠβя ф	Зէ и	ሁд яሠεкፗ	Розволոψι оςոвруፌοψ иጉխդ
Μቯዒен у акιтըτижևթ	Տ աпуፁምзաг	Зቧκ ቦа տиձиቦቧл	ሳፖа еκ
Ωчιրοփ иደэрсош нтукючо	Гቇպθλዦξаվ ሯሐի ուфорխлո	Вθχօр ևфαх κуχιхраδኽյ	Σխтвቧ ηишу
ቅղቡթըሗ фиշθտоվихե цолሏшо	Յоπ оሪепεቯοшо	Γиг ղοмо	Иበюноቢ ጊиμ οнибоሌըλуτ
Աп е твесвадоֆο	Ρըсυкሴዕуւበ о	Еш ктաлики	Буκուйεгащ еροኑаղ

Mogą oczekiwać od dziecka wdzięczności, ale jeśli jej nie wyraża, problem nie leży w nim. Jest bardzo prawdopodobne, że sami rodzice nigdy tego nie robią. Mama i tata powinni zacząć mówić innym miłe słowa, dziękując im. W takim przypadku dziecko weźmie z nich przykład, będzie je naśladować. Nie zadawaj głupich pytań ^{Wyszukiwarka Proszę wpisać szukaną frazę w polu poniżej i wcisnąć "Enter". Słowa, które wypowiadamy, mają moc twórczą ku dobremu lub ku złemu, dlatego to bardzo ważne, w jaki sposób rozmawiamy z dziećmi. Wystarczy jedno nieprzemyślane słowo lub zdanie, żeby zburzyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa naszej pociechy, a także wpłynąć na jej zachowanie. A zatem, jakich słów nie powinno usłyszeć nigdy żadne dziecko ? Zapraszamy do posłuchania audycji pt. “Rzeczy, których nie należy mówić do dzieci” z cyklu „ Wychowanie przez mądre kochanie”, którą 18 października, jak w każdą trzecią środę miesiąca prowadziła pani Anna Korczewska, Prezes Towarzystwa Przyjaciół Dzieci – Oddział Powiatowy w Jarosławiu. Rzeczy, których nie należy mówić do dzieciśr, 18 Paź 2017 · 10,7 MB · PLIK z 18 października 2017 r. prowadzona przez p. Annę Korczewską - Prezes Towarzystwa Przyjaciół Dzieci – Oddział Powiatowy w Jarosławiu}

Jeśli przechodzisz proces separacji lub rozwodu, to Cię to interesuje! Oto 10 zwrotów, których rozwiedzeni rodzice nigdy nie powinni mówić swoim dzieciom, aby uniknąć krzywdy i cierpienia dodanego do sytuacji, w której nie chcą żyć. Ponadto, jak rozwód wpływa na dziecko w zależności od jego wieku.

Niektóre z popularnych zwrotów - pozytywne i negatywne - na których polegasz w kontaktach z dziećmi, mogą mieć trwały wpływ na ich rozwój. Uważaj, co mówisz! Zobacz galerię50 zdjęć „Po pierwsze, to po prostu nieprawda. Po drugie, jedną z najbardziej szkodliwych rzeczy dla dziecka jest nie przeżyte życie rodzica. Na koniec, dziecko nie ma miejsca, w którym mógłby złożyć swoje zranienie i złość. Myślą: „Jeśli mama i tata są bezinteresowni i robią wszystko dla mnie, to jak mogę się na nich złościć? Problemem muszę być ja” - mówi dr Brad M. Reedy, współzałożyciel i dyrektor kliniczny Evoke Therapy Programs i autor książki Podróż bohaterskiego rodzica: walka twojego dziecka i droga do domu. „Gdy po komplementie natychmiast pojawia się„ ale ”, skupia się na negatywnym, a nie pozytywnym. Całe pozytywne wzmocnienie, wzrost samooceny i motywacja uzyskane dzięki komplementowi są tracone, gdy tylko„ ale ”jest "- wyjaśnia Adelle Cadieux, psycholog dziecięcy w szpitalu dziecięcym Helen DeVos. Każdy rodzic chce wierzyć, że jego dziecko jest genialne, a wysokie oczekiwania akademickie mogą mu pomóc w osiągnięciu lepszych wyników - do pewnego momentu. Jak wynika z badania opublikowanego w Journal of Personality and Social Psychology, kładziemy nacisk na oceny i osiągnięcia, a to przyniesie odwrotny skutek i pogorszy ich wyniki w szkole. „Zadaniem numer jeden rodzica jest zachowanie spokoju bez względu na to, co się stanie. Oprócz tego, że zwykle mówimy rzeczy, których później żałujemy, gdy jesteśmy źli lub sfrustrowani, zachowanie spokoju jest także wzorem dla naszych dzieci, jak chcemy, aby się zachowywały Jest to szczególnie ważne w przypadku rodziców dzieci, które łatwo się denerwują ”- wyjaśnia Timothy Gunn, licencjonowany psycholog kliniczny. Jeśli chodzi o nakłanianie dzieci do zdrowej diety, nauka jest jasna: skup się na korzyściach i pysznym smaku zdrowej żywności, a nie na negatywnym postrzeganiu ich wagi. Jak wynika z badania opublikowanego w artykule opublikowanym w czasopiśmie Eating and Weight Disorders, w ogóle komentowanie wagi tylko martwi dzieci i szkodzi ich samoocenie. „Dzieci z nadwagą lub otyłością mogą skorzystać na zmianach żywieniowych; ale nazywanie dziecka tłuszczem jest bolesne i nie daje żadnych wskazówek, jak schudnąć” - mówi Kimber Shelton, psycholog i właścicielka usług doradczych i konsultingowych KLS w Dallas w Teksasie. „Negatywne etykietowanie ciała i zawstydzanie wpływają na kulturę nieuporządkowanego jedzenia i niezdrowego obrazu ciała”. Mówienie dzieciom, że jedzenie jest zdrowe, przynosi wielkie skutki - twierdzą naukowcy z University of Chicago. Zamiast skupiać się na odżywianiu, dzieci zakładają, że wszystko, co zdrowe, będzie smakować źle, i odrzucają to. Chcesz, aby Twoje dzieci wypolerowały brokuły? Powiedz im, jak pyszne smakuje i jak przyjemnie jest go jeść. W zły dzień możesz postrzegać siebie jako brzydkiego grubasa, ale twoje dziecko postrzega cię jako najpiękniejszego, niesamowitego człowieka, jaki kiedykolwiek żył - i chce dorosnąć, aby być takim jak ty. Więc kiedy krytykujesz swoje ciało, nie tylko oczerniasz kogoś, kogo kocha, ale uczysz go, jak czuć się tak samo ze swoim ciałem, mówią naukowcy z Notre Dame. „Mówienie, że jako dziecko brałeś narkotyki, uprawomocnia używanie narkotyków przez własne dzieci. Nawet jeśli Twoje dziecko nie zareaguje, mówiąc:„ I wszystko w porządku ”, prawdopodobnie tak myślą. Twoje dzieci będą wzoruj swoje zachowanie na swoim - jeśli nie jesteś wystarczająco wykształcony, aby wyjaśnić swoim dzieciom, dlaczego zażywanie narkotyków jest niebezpieczne, nie dawaj im milczącej licencji na używanie, ponieważ to zrobiłeś ”- mówi Dennis Poncher, autor i założyciel grupy wsparcia sieć Ponieważ cię kocham. „Ważne jest, aby pozwolić dzieciom płakać i okazywać swoje emocje i frustracje. Muszą wiedzieć, że dobrze jest czuć się szczęśliwym, smutnym, złym itp. Poza tym nigdy nie powiedzielibyśmy dorosłemu, żeby przestał płakać, więc dlaczego mielibyśmy mówić to dla dzieci? " mówi Richard Peterson, wiceprezes ds. edukacji w Kiddie Academy. „Nawet jeśli coś nie jest dla ciebie wielką sprawą, może to być wielka sprawa dla twojego dziecka. Mówienie im, że to nie jest nieważne i zawstydza je za swoje emocje. Nie tylko są zdenerwowani z powodu pierwotnego problemu, ale są zawstydzeni lub zawstydzeni tym, jak bardzo są zdenerwowani. Te komentarze nigdy, przenigdy nie pomagają nikomu - dzieciom ani dorosłym - w rzeczywistości poczuć się lepiej lub uspokoić ”- wyjaśnia dr Rebecca Schrag Hershberg, dyrektor ds. szkolenia wczesnego dzieciństwa w Ramapo Dzieci i założycielka Little House Calls. „Gdyby to zrobili, mogliby! Nigdy nie dasz rady dotrzeć do dziecka, które wpada w złość. Zamiast tego najlepiej jest zachować spokój, nie łapać przynęty i być cierpliwym podczas potwierdzania jego uczuć - mówi Denise Daniels, ekspertka ds. rodzicielstwa i rozwoju dzieci oraz wynalazczyni Moodsters. „To, co może wydawać się drobiazgiem - zadrapanie, zepsuta kredka, zgubiona zabawka - to naprawdę wielka rzecz dla twojego dziecka. Łatwo się zdenerwować i to zmyć, ale powinieneś traktować to poważnie” - Daniels mówi. „Dzieci nie są leniwe. Często istnieje ukryty powód, dla którego nie są w stanie wykonać tego, o co je proszą. Rodzice atakują tym stwierdzeniem samoocenę i samoocenę dziecka. I spójrzmy prawdzie w oczy, żaden z nich kiedykolwiek byliśmy motywowani do osiągnięcia lepszych wyników, nazywając nas leniwymi ”- mówi Stacy Haynes, psycholog dziecięcy. „To zdanie jest typowe dla większości gospodarstw domowych, ale zazwyczaj nie prowadzi się do niczego szybciej, poza tym, że dzieci czują się bardziej zestresowane” - mówi Ariel Kornblum, psycholog dziecięcy z Nowego Jorku. „Lepiej być konkretnym, co ma się wydarzyć”. „Jeśli musisz bez końca się powtarzać, musisz przemyśleć swoją strategię komunikacji. Dokuczanie nigdy nie działa; dzieci słuchają bardzo selektywnie i od razu cię dostroją. Zamiast tego spróbuj zadać otwarte pytania, aby dotrzeć do źródła co się dzieje ”- mówi Daniels. „Wszystkie dzieci się boją, niezależnie od wieku” - mówi Daniels. „Mówienie tego do nich unieważnia ich uczucia i odrzuca je, sprawiając, że Twoje dziecko czuje, że nikt go nie słyszy”. „Nie możesz oczekiwać, że dzieci będą zachowywać się jak dorośli, ponieważ nie są dorośli. Jeśli dziecko zachowuje się jak dziecinne, spójrz na sytuację” - mówi Daniels. „Często wracają do starych zachowań, kiedy są zdenerwowani, niespokojni lub przestraszeni. Zamiast ich zawstydzać, słuchaj ich uczuć”. „Dzieci oczekują, że dorośli potwierdzą ich uczucia i doświadczenia, więc kiedy je odrzucasz, czują, że nie mają znaczenia. Jeśli nie rozumiesz, dlaczego Twoje dziecko coś robi, zapytaj je, a następnie spróbuj zapamiętać doświadczenie, kiedy byłeś w podobnej sytuacji ”- mówi Daniels. „Jest to bolesne, ponieważ dziecko uczy się zaprzeczać swoim potrzebom i sobie. Większość ludzi gubi się w dzieciństwie i spędza resztę życia próbując je odnaleźć” - mówi Reedy. „To, co naprawdę się tutaj dzieje, to fakt, że możliwości rodziców są ograniczone i proszą dziecko, aby stało się mniejsze, aby dopasować się do ich potrzeb”. „Te słowa są często wypowiadane dzieciom, kiedy już czują się źle. Próba obarczenia ich odpowiedzialnością za twoje rozczarowanie tylko potęguje ich ból” - mówi Lisa Cavallaro, autorka książki No More Drama: How to Make Peace With Your Defiant Kid. „Dzieci nie są odpowiedzialne za emocjonalne samopoczucie swoich rodziców! To rodzice są odpowiedzialni za dobro swoich dzieci, a nie odwrotnie” - mówi Hershberg. „Chociaż ważne jest, aby dzieci zrozumiały, że ich zachowanie wpływa na innych ludzi, z punktu widzenia rozwoju niewłaściwe jest proszenie ich, aby zachowywały się w określony sposób poza poczuciem odpowiedzialności za uczucia rodziców”. „Niestety, wyrażenie„ nie rób tego ”nie uczy pożądanego zachowania. Zawsze lepiej jest skupić się na nauczaniu odpowiedniego zachowania, które służy temu samemu celowi. Na przykład zamiast mówić„ nie bij swojego brata ”, spróbuj mówiąc „w ten sposób delikatnie używamy naszych rąk” i demonstrujemy poklepywanie lub przytulanie ”- mówi Kornblum. „Zawsze powinieneś poświęcić trochę czasu na wyjaśnienie powodów, dla których prosisz dziecko, aby zrobiło to, o co je prosisz, a czego nie” - mówi Peterson. „Zajmie to tylko chwilę i będzie bardziej prawdopodobne, że zastosują się, jeśli będą wiedzieć dlaczego”. „Przerwa, zabieranie rzeczy, mówienie drugiemu rodzicowi i inne groźby są często domyślnymi technikami dyscyplinującymi. Ale kiedy rodzic ustala limit, zawsze powinien być przygotowany na to, aby go przestrzegać, więc nie grozić niczego, czego tak naprawdę nie będziesz robić, jak zawrócić samochód na wakacje ”- mówi Kornblum. „W rzeczywistości ustalenie limitu i nieprzestrzeganie może służyć raczej utrzymaniu, a nie zmniejszeniu trudnego zachowania”. Myślisz, że ustanowienie prawa zmieni Twoje dzieci w doskonałych obywateli? Według badań opublikowanych w Journal of Adolescence może mieć odwrotny skutek. Badanie wykazało, że autorytarni rodzice są bardziej skłonni do wychowywania lekceważących, przestępczych dzieci, które nie postrzegają ich jako prawowitych autorytetów, niż rodziców, którzy słuchają swoich dzieci i zdobywają ich szacunek i zaufanie. „Grożenie wyrzuceniem dziecka z domu to straszny pomysł na wielu poziomach” - mówi Poncher. „Takie postępowanie albo przestraszy dziecko i przeszkodzi mu emocjonalnie, albo powie„ dobrze! ”. i witam z zadowoleniem możliwość odejścia. Rodzice zasadniczo zrzekają się swojej odpowiedzialności, kiedy mówią takie rzeczy. Z mojego doświadczenia wynika, że to stwierdzenie jest często pustą groźbą, której rodzice rzadko są skłonni zastosować się do niej - więc po co mówić coś takiego na początku z?" Styl rodzicielski twojego rodzica jest wskazówką, jak być rodzicem - ale to nie znaczy, że wszystko, co zrobili, było słuszne. Jeśli chodzi o rodzicielstwo, ważniejsze jest zrozumienie potrzeb swojego dziecka niż wychowanie go dokładnie w taki sam sposób, w jaki zostałeś wychowany - wynika z badania opublikowanego w Journal of Family Psychology. „To często pojawia się, gdy rodzice są na skraju rozsądku. Rodzice mogą myśleć, że ta krytyka jest łagodna, ale dziecko często tęskni za„ kiedy ”i zamiast tego słyszy„ Nienawidzę cię ”. Granica między tym, kiedy są„ sympatyczni ” „i nie staje się zbyt rozmyty”, mówi Crystal Rice, licencjonowana pracownica socjalna, terapeuta dziecięcy i konsultant w Insieme Consulting. Wstyd to koncepcja, której młodsze dzieci jeszcze nie rozumieją. Kiedy mówisz im, że powinni się wstydzić, słyszą tylko, że mama lub tata są na nich wściekli i nie wiedzą dlaczego. Co gorsza, zawstydzanie może sprawić, że starsze dzieci będą bardziej wyzywające i agresywne, jak wynika z badań przeprowadzonych przez University of Michigan. Kolejny 13 sztuczek dla rodziców, o których chciałbyś pomyśleć Od: Redbook

To, czy powinieneś publikować zdjęcia dzieci w mediach społecznościowych, pozostaje kontrowersyjnym tematem, ale jedno jest jasne: nie podawaj imion swoim dzieciom ani nikomu innemu. Jednym z powodów jest to, że odbierasz dziecku zgodę i prywatność, zanim osiągną wiek, w którym będą w stanie to zrozumieć.

Kojarzycie te pytania z wywiadów np. z aktorami czy innymi osobami publicznymi o to, co powiedziałyby sobie powiedzmy dziesięć lat temu? Postanowiłam spisać te rzeczy, takie trochę ,,mindfulness w pigułce’’. Dodam, że chyba wszystkie te rzeczy uświadomiłam sobie na przestrzeni zaledwie ostatnich dwóch lat. ŚWIAT UMYSŁU Większość życia żyłam jak niemal wszyscy – w nieświadomości tego, co teraz uznaję za tak istotne. Interesował mnie i pociągał wyłącznie świat umysłu i wiedzy. Czyjąś wartość oceniałam w dużej mierze przez pryzmat jego inteligencji i właśnie wiedzy. Nie zdobytych tytułów naukowych, czy skończonych studiów, ale intelektu. Ufałam argumentom naukowym, badaniom medycznym. Kiedy było mi źle szłam do terapeuty, żeby omówić z nim moje bolączki i znaleźć ich medyczne wytłumaczenie. Na takie spotkania chodziłam przygotowana niczym do egzaminu z psychologii, niemalże cytując podręczniki. Przełomem w odkryciu tego, o co tak naprawdę chodzi, żeby w życiu było nam dobrze, było natknięcie się na jogę kundalini. Fot. Witold Ancerowicz Moje serce zawsze było otwarte na świat duchowości, zraziłam się jednak do niego przynajmniej dwukrotnie. Widocznie nie byłam wtedy gotowa, a jak to się mówi: ,,Nauczyciel się pojawia, kiedy uczeń jest gotowy”. Zawsze jednak czułam, że jesteśmy ,,czymś więcej’’ niż fizycznym ciałem i naszymi myślami. PRZEKONANIA Jestem trochę zła, że nikt wcześniej nie powiedział mi o tym, że istnieje coś takiego jak przekonania, nabywane w czasie kształtowania się naszej osobowości. Uważa się, że do siódmego roku życia dziecko uczy się świata i życia najintensywniej. To wtedy kształtuje się światopogląd i nawyki. Fascynujące jest to z jaką łatwością uczymy się wtedy mówić, niekiedy nawet w dwóch językach, pływać, jeździć na rowerze. Z taką samą łatwością chłoniemy też wtedy z otoczenia schematy zachowań, reakcji, a one wywołują w nas określone emocje. Na podstawie reakcji otoczenia na temat naszego zachowania, które powodują w nas dyskomfort, bądź przeciwnie, entuzjazm, opracowujemy strategię działania lub uciekania, od tego, co dla nas niewygodne i bolesne. Programujemy się i na tym programie ,,jedziemy’’ przez całe życie. Chyba, że postanowimy zmienić program, który nam nie służy. CIAŁO I ENERGIA Gdybym mogła się cofnąć tę parę lat wstecz i poprosić moją panią psychoterapeutkę, żeby z pozycji autorytetu naukowego – wtedy tylko taki się dla mnie liczył – powiedziała mi, że kontakt z ciałem ma najistotniejsze znaczenie… ,,Gdzie czujesz to w ciele?’’ – jak mnie wkurzało to pytanie! Co to ma za znaczenie? Nigdzie. Przejdźmy dalej do omówienia tego, co właśnie wyczytałam w kolejnym podręczniku. STOP. Naprawdę rozumiem, że czasem możemy nic nie czuć w ciele, co więcej, rozumiem, że nie zawsze są warunki do tego, żeby z tym ciałem się skontaktować i dać sobie przestrzeń i czas na ten kontakt, ale teraz wiem, że to naprawdę najistotniejsze. W ciele zakorzeniają się wszystkie nasze przeżycia, najsilniejsze emocje. Jak wiele dzieciaków przed klasówką boli czy ściska brzuch i jak wielu z nas nadal mdli przed ważnym wystąpieniem w pracy. Jak wielu nam kołacze serce, ilu doświadcza duszności, potliwości czy drżenia rąk? To wszystko reakcje CIAŁA, które ja chciałam bagatelizować. Praktyka jogi kundalini odmieniła moje patrzenie na ciało, które poprzez różne, często przedziwne ćwiczenia wprowadzamy w ruch pobudzając energię. A przecież nie jesteśmy niczym innym jak energią, która oddziałuje i reaguje na inne energie. To właśnie dlatego przydarzają nam się w życiu najczęściej sytuacje z podobnego paradygmatu, bo z takimi właśnie rezonuje nasza energia. I przegadywaniem, pracą z umysłem, nie da się niczego zmienić. Dopiero, kiedy uznałam, że umysł nie jest moim sprzymierzeńcem, tylko bez przerwy nas sabotuje, zamiast wspierać, chce podążać znanymi, szkodliwymi dla nas najczęściej schematami, dlatego tak ciężko nam zmienić przyzwyczajenia, wszystko zaczęło się zmieniać. Zobaczyłam inną perspektywę. Fot. Witold Ancerowicz Na jodze kundalini kontakt z ciałem dzieje się zupełnie naturalnie. Trochę śpiewamy mantry, które same w sobie podnoszą nasze wibracje (odsyłam do mojej najpiękniejszej nauczycielki, przewodniczki duchowej po tych newralgicznych tematach – Agnieszki Maciąg – w jej książkach i na blogu przeczytacie o tym więcej), trochę ćwiczymy, praktykujemy z oddechem – to wszystko mimowolnie wprawia nas w stan, w którym na chwilę udaje się uciec od kołowrotka myśli. Wtedy pojawia się przestrzeń na doświadczanie, na obserwacje, na zauważenie, że NIE JESTEŚMY NASZYMI MYŚLAMI. Jesteśmy duszą, sercem, miłością. Wtedy też pojawia się np. przestrzeń na spotkanie z wewnętrznym dzieckiem. Dodam jeszcze, że jeśli boisz się jogi, słyszałam przepiękne zdanie: ,,Joga zaczyna się od tego, że stajesz prosto i oddychasz”. Naprawdę, nie trzeba zwijać się w precel i stać na rękach, żeby być joginem. Poza tym dopiero teraz rozumiem, dlaczego tak wiele osób radzi się ruszać w celach terapeutycznych – biegać, pływać, ćwiczyć na siłowni. Raz, że wtedy podnosi się w naszym mózgu hormon szczęścia, dwa że myśli zostają w tle, a nasza uwaga jest tu i teraz, a przecież umysł ma tendencję do wybiegania w przyszłość naprzemiennie z rozpamiętywaniem przeszłości, co wierz mi, nie ma najmniejszego sensu. Polecam książkę ,,Potęga teraźniejszości” – trochę ciężko się ją czyta, ale pomaga zakotwiczyć przekonanie, jak ważna jest obecna chwila. Najzwyczajniej w świecie – jutra przecież może już nie być… WEWNĘTRZNE DZIECKO To kolejny temat, na myśl którego robiłam skwaszoną minę, kiedy pojawiał się na terapii. Po co mam się z nim spotykać, rozmawiać, przytulać je? Przecież jestem już dorosła. Omówmy moje bieżące problemy, wątpliwości, a nie będziemy się bawić w jakąś dziecinadę i wyobrażać sobie spotkanie z samym sobą z dzieciństwa. Tak jak wspomniałam wcześniej, z marszu, w gabinecie terapeuty może być trudno skoncentrować się na tak delikatnych tematach, dopiero na kundalini, podczas dedykowanej temu praktyce stało się to dla mnie możliwe. Joga mocno relaksuje. Osobom mającym dużo napięć i problemów ze snem polecam medytacje (wystarczy wybrać jakąś na YouTube) i jogę nidrę, którą uznaje się za najbardziej leczniczą, a podczas jej praktyki wyłącznie leżymy. Widzisz, to wcale nie chodzi o żadne skomplikowane ćwiczenia. Podczas nidry wprowadzasz się w stan bardzo głębokiego relaksu, podczas którego regenerują się twoje komórki. Twój organizm się uzdrawia! No dobrze, ale po co mamy spotykać się z wewnętrznym dzieckiem? Większość z nas w dzieciństwie doświadczyła dyskomfortu z jakiegoś powodu. Czuła np. lęk – o byt, o przyszłość, bała się co będzie po rozstaniu rodziców, bała się, że się zgubi – części tych lęków umysłowo nawet nie pamiętamy, ale tu znowu powtórzę – ciało to wszystko pamięta. Część z nas ma za sobą traumatyczne przeżycia związane z przemocą, alkoholizmem w rodzinie czy utratą bliskich. To wszystko wypieramy z siebie, żeby móc dalej ,,normalnie funkcjonować’’ lub wiecznie rozpamiętujemy, nie umiejąc sobie z tym poradzić. Wchodzimy w beznadziejne związki (bo przecież nasza niska energia przyciąga podobną, niską) lub wpadamy w nałogi. Czy nie warto zamiast tego spotkać się z 5-cio, 10-cio czy 15-nastoletnią wersją siebie i okazać jej wsparcie i zrozumienie? Wysłuchać tego, jak się boi, tego co myśli o świecie i bliskich i dać jej ukochanie i wsparcie. Powiedzieć, że jest wartościowe, takie jakie jest, inaczej nie przyszłoby na ten świat. Naprawdę warto. Fot. Witold Ancerowicz Inna z moich ukochanych nauczycielek, Maya Ori, mówi o tym, że często przemawiają przez nas małe dziewczynki (pracuje z kobietami). Zwróć uwagę, jak wielki wpływ przepracowanie tych traum (większych bądź z dzisiejszego punktu widzenia zupełnie błahych) ma na nasze dzisiejsze życie i związki. Zaniedbane, niewidziane przez rodziców wewnętrzne dziecko, szukające atencji, przepełnione bólem, próbuje wymusić coś na partnerze, a przecież nie tędy droga do zdrowej relacji. Przecież chcemy budować dojrzałe związki. Chcemy czuć się lekko, czuć, że świat jest bezpieczny i stoi przed nami otworem, że możemy się realizować. Jeszcze jedna bardzo ważna kwestia – ufaj sobie. Nie ufaj opiniom kogokolwiek na temat twoich wyborów, związków, upodobań, nie porównuj się. Ufaj sobie! Jesteś bezcenną duszą, która pojawiła się na tym świecie, żeby doświadczać i podążać za swoją intuicją! Znajdź czas na zabawę – w ten sposób też stworzysz przestrzeń na spotkanie z wewnętrznym dzieckiem. Bądź twórczy, kreatywny, spontaniczny, czasem infantylny. Nie kontroluj się. Ja właśnie za to kocham kundalini – np. za taniec Shivy, zupełnie bezładny, w którym puszczamy kontrolę i nie zastanawiamy się, co myślą o nas inni. Lubię też przeciągać się po praktyce w sali pełnej ludzi, czując, że mogę być swobodna i że jestem niczym przedszkolak w tych swoich legginsikach i koszulce, leżąc na macie. SŁOWA MAJĄ MOC Słowa i myśli mają moc. To one kształtują naszą rzeczywistość. To nie banał, ale znaczący punkt w budowaniu szczęśliwego życia. Zadbaj o swoją energię i pamiętaj, że to myśli ją wytwarzają – nie marnuj jej na plotkowanie czy zastanawianie się, dlaczego twój były partner postąpił w dany sposób. Tę energię spożytkuj bardziej wartościowo. Nie oceniaj innych, nie skarż się na swojego partnera. Zamiast tego pomyśl albo zapisz to, za co jesteś wdzięczny. Jeśli masz ,,doła’’, zamiast żalić się znajomym i słuchać depresyjnych piosenek, poskacz z podniesionymi rękami. Nasz mózg sczyta to jako radość, euforię – przechytrzysz go i zrobi ci się lepiej. To na czym skupiasz swoją uwagę rośnie – w świecie rozwoju osobistego i duchowego, to zdanie będziesz słyszał na każdym kroku. Dlatego wybieraj myśli, które cię wspierają. Jeśli pojawia się coś negatywnego, zatrzymaj się i pomyśl o czymś przyjemnym. Postaraj się to poczuć – właśnie wtedy przechytrzysz umysł, tak jak przy podskokach. On czyta to jako stan tożsamy z Tobą i będzie dążył do podobnych sytuacji. Podobne przyciąga podobne – tak działa prawo przyciągania. Koniecznie przeczytaj ,,Siłę” albo ,,Sekret”. Słyszałeś o słynnym eksperymencie z wodą dr Emoto? Kiedy mówiono do zamrożonej, destylowanej wody ,,kocham cię’’, układała się w piękne, regularne formy, a kiedy mówiono w jej kierunku ,,f*ck you’’ rozpadała się w ohydny sposób. Jesteśmy w 70% złożeni z wody, dlatego dbaj o to, żeby karmić się pozytywnymi myślami i słowami, żeby twoja wewnętrzna woda była najpiękniejszym źródłem. Ja zrezygnowałam z oglądania wiadomości i brutalnych filmów – dzięki temu nie bodźcuję się treściami przesyconymi lękiem. WIZUALIZACJA I CZUCIE Żeby dobrze nastroić umysł wspaniałym narzędziem jest wizualizacja. Polecam Ci spisać sobie wizję wymarzonego dnia lub życia w czasie teraźniejszym i czytać to najczęściej jak możesz. Staraj się odczuwać tę wizję wszystkimi zmysłami. Czuj zapach porannej kawy w wymarzonej kuchni, słysz śmiech dzieci bawiących się w swoim pokoju czy wiatr we włosach i na twarzy podczas boskich wakacji. Gdy odczuwamy pozytywne emocje zmienia się chemia w naszym mózgu, wyzwalają się hormony szczęścia i przeprogramowujemy się, przechytrzając umysł przyzwyczajony do ciągłego martwienia się o przyszłość czy narzekania. Jak najczęściej wyzwalaj w sobie uczucie radości, szczęścia, wzruszenia – wszelkich pozytywnych emocji. Z wizualizacji korzystamy także podczas praktyki jogi nidry. W stanie głębokiego relaksu dzieje się to harmonijnie i płynnie, ponieważ są wtedy ku temu najkorzystniejsze warunki. Ważne jest, żeby przyszłość widzieć w swojej wizji, jako coś, co już się dokonało i jednocześnie odczuwać za to wdzięczność – to istotny trick, bo znowu – podobne przyciągnie podobne. Udowodniono, że dla mózgu nie istnieje różnica pomiędzy tym, czy coś się dokonało, czy tylko wyobraziliśmy to sobie. Jeśli targają tobą lęki – poszukaj kotwicy i przypomnij sobie coś, co przyjemnie Ci się kojarzy i skoncentruj na tym swoją uwagę. Przekieruj myśli na inny tor. Żebyś dobrze mnie zrozumiał – mam na myśli wyłącznie niepotrzebne, natrętne schematy myślowe, a nie realne problemy czy traumy. Tym trzeba zrobić miejsce w sercu, przyjąć je, przeżyć, zaakceptować i pozwolić im przetransformować się we wzmacniające Cię światło. Pomocna w tym będzie teoria Berta Hellingera. Świetne treści na ten temat znajdziesz na Facebookowym profilu Wojtka Jarczewskiego. MIŁOŚĆ VERSUS LĘK Wybieram miłość. Duchowi nauczyciele, jak Osho czy Anthony de Mello, uważają że istnieje wyłącznie miłość i lęk. Kiedy zaczynałam medytować (były to medytacje prowadzone), na końcu praktyki prowadząca zachęcała do odczuwania miłości do siebie, do osób w danym pomieszczeniu, kraju, do planety. Myślałam sobie: ,,hola hola, no już wystarczy tej miłości”. Przesyłałam ją sobie, rodzinie, ukochanemu. Utożsamiałam miłość z czymś, co mogę czuć do kogoś, a nie z szerszym pojęciem, jakąś energią. Czym jest pole miłości pomogła mi uświadomić sobie medytacja przestrzeni serca Moniki Burzyńskiej (zachęcam też do zgłębienia tematu koherencji serca). Fot. Witold Ancerowicz Myślę, że doświadczając jej łatwiej będzie Ci zrozumieć, o co w tym chodzi. A idzie o to, że miłość to pole, wibracja, którą emanujemy z naszego serca w kierunku świata i wszystkich istot. Poprzez poświęcenie uwagi przestrzeni serca, odczuwanie pozytywnych uczuć, takich jak wdzięczność, wzruszenie, współczucie, wybaczenie czy radość, podnosi się nasza wibracja i jesteśmy w stanie wnieść więcej do świata. Dać innym więcej czułości, uwagi, troski lub po prostu obecności. Ta wibracja, jak twierdzą badacze jest lecznicza, wpływa uzdrawiająco na nas i na otoczenie. Świetna psycholożka, Klaudia Pingot za Heart Math Institute podaje, że serce wytwarza pole elektromagnetyczne, które emituje na kilka metrów. Ja wierzę tym argumentom – dzięki temu łatwiej jest mi stosować praktyki, o których piszę. Wybieram teorie, które mnie wspierają, a nie sieją lęk i niepokój. Jakiś czas temu usłyszałam o praktyce, którą chętnie stosuję, polegającą na przesyłaniu błogosławieństw przechodzącym obok ludziom – życzeniu im w myślach zdrowia czy pomyślnego dnia. To wspaniały sposób na generowanie pozytywnego ładunku energetycznego. Wybieramy w ten sposób miłość zamiast lęku pod postacią np. natrętnych myśli o negatywnych wydarzeniach. Wspomniałam o medytacji – jeśli obawiasz się, że nie wygrasz z gonitwą myśli, korzystaj z medytacji prowadzonych, których mnóstwo znajdziesz na YouTube – nie musisz siedzieć i próbować nie myśleć. Podczas prowadzonej medytacji dzieje się to wszystko, o czym piszę – generujesz pozytywne uczucia i podnosisz swoje wibracje czyli uzdrawiasz się na wielu poziomach. O ZWIĄZKACH Większość z nas pragnie żyć w relacjach partnerskich, wielu chce założyć rodzinę i mieć dzieci. Szkoda, że nikt nie uczy nas, jak ,,powinien’’ wyglądać udany związek. Fajnie przedstawił to w filmie ,,7 uczuć” Marek Koterski. Reżyser zwrócił uwagę, że w szkole uczymy się całej masy nieprzydatnych rzeczy, za to nie mówi się nam niczego o relacjach czy emocjach. W dzieciństwie napatrzyliśmy się niejednokrotnie na ,,ciche dni’’ czy fochy pomiędzy rodzicami, czasem na odgrywanie się na sobie nawzajem, lekceważenie, wymuszanie, manipulowanie, a przecież to nie ma nic wspólnego z wartościową relacją. To, że miłość do siebie jest najważniejsza, na pewno słyszałeś wielokrotnie. To postawa – kochaj siebie i swoje życie, pracuj nad polem serca, a dopiero wtedy Twoje życie może ubogacić osoba, z którą będziesz chciał stworzyć związek i obdarować miłością. Kiedy będziesz pracować z przestrzenią serca, staniesz się przepełniony empatią i zrozumieniem dla niej, a także szacunkiem i świadomością, że ta osoba nie należy do ciebie i nie jest ci niczego winna. Inspiruj, chwal, doceniaj, zamiast karcić, wytykać błędy i wymuszać pewne zachowania. Wierz mi, że pracując z przestrzenią serca, to wszystko stanie się dla ciebie naturalne. Jeszcze jedna cenna nauka od coach Mai Ori – ilekroć chcesz udowodnić partnerowi lub komukolwiek swoją rację, zastanów się, czy wolisz być szczęśliwa czy mieć rację. Życie jest zbyt krótkie, żeby tracić czas na spieranie się o błahostki. KOBIETY MAJĄ MOC Jeśli jesteś kobietą, wiedz, że masz niezwykłą moc. To Ty jesteś portalem przez który mężczyzna łączy się z tą ,,energią kosmosu, wszechświata’’. W tekstach Maciąg znajdziesz o tym więcej informacji. Pamiętaj, nigdy nie próbuj zmienić jego! To nie wyjdzie. Zmieniaj siebie, a zmiana w nim dokona się przy okazji. ,,Ja nie wierzę w cuda, ja na nich polegam” – mówił Yogi Bhajan, mistrz Jogi Kundalini. Czyż nie rozkosznie jest otworzyć się na taką perspektywę? Fot. Witold Ancerowicz Róża Augustyniak – pracuje jako stylistka, dba o wizerunek osób publicznych i indywidualnych klientów. Przygotowuje kostiumy na potrzeby produkcji reklamowych i telewizyjnych. Na co dzień pasjonatka włoskiego la dolce vita i jogi kundalini. Porady modowe znajdziesz na jej kanale YouTube i Instagramie:

Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?, Pierre Bayard, tł. Magdalena Kowalska, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2008, s. 50. Ze zjawiskiem tym wiąże się jeszcze jedna istotna kwestia: książek nie czyta się po to, by znać je na pamięć. Wszystko co czytamy, staramy się przede wszystkim zrozumieć. Aby zachęcić dziecko do nauki, warto zabierać je na wycieczki i robić z nim eksperymenty. Brytyjscy psycholodzy wybrali 50 rzeczy, które powinno przeżyć każde dziecko przed ukończeniem 12. roku życia. Na liście znalazły się takie zadania jak puszczanie latawca, wojna na poduszki, zjedzenie jabłka prosto z drzewa czy wyhodowanie rośliny. Sprawdź, co powinno zrobić każde dziecko przed ukończeniem 12. roku życia. Niektóre propozycje mogą przyprawić rodziców o bół głowy! Jak wygląda współcześnie dzieciństwo? Współczesne dzieciństwo wcale nie jest łatwe. Chociaż dzieci mają dostęp do najnowszych technologii narzekają na brak wolnego czasu, co wydaje się dziwne - w końcu bycie dzieckiem kojarzy się głównie z zabawą, która wypełnia niemal cały czas wolny. Może tak było kiedyś, teraz dzieci po powrocie z przedszkola czy szkoły jadą na zajęcia dodatkowe. Basen, sztuki walki, nauka języków obcych, tenis, kółko teatralne, zajęcia plastyczne - to tylko niektóre propozycje zajęć, w których uczestniczą dzieci po szkole. A jak spędzają czas, kiedy w końcu dotrą do domu? Odrabiają zadania domowe albo korzystają z komputera. Taki obraz dzieciństwa zapamięta wiele dzieci na całym świecie. Sprawdź również kalendarz rozwoju dziecka >> Dzieci mają za mało ruchu! Brytyjscy psycholodzy z The National Trust, organizacji użyteczności publicznej z Wielkiej Brytanii, postanowili interweniować i ułożyli listę rzeczy, które powinno zrobić każde dziecko przed ukończeniem 12. roku życia. Z ich badań wynika, że małe dzieci spędzają w domu za dużo czasu. Przeglądając listę szybko zauważymy, że większość zadań odbywa się na świeżym powietrzu i są to propozycje zachęcające do ruchu i aktywności fizycznej. Sprawa tylko pozornie wydaje się błaha, ale mała ilość ruchu i nieodpowiednie odżywianie są powodem wielu chorób cywilizacyjnych, które zagrażają dzieciom. Otyłość, cukrzyca i nadciśnienie tętnicze są na szczycie listy chorób, dotykających coraz młodsze dzieci. Pomysły na fajne zabawy dla przedszkolaków w domu i na spacerze >> Dla rodziców, którzy przeglądają listę, znajdujące się na niej punkty w większości wydają się proste, a wręcz banalne do zrealizowania - w końcu oni tak się bawili. Wchodzili po drzewach, puszczali latawce, biegali po podwórku, a na trzepaku każde dziecko potrafiło zaprezentować prawdziwe akrobacje. Niestety teraz jest inaczej! Dzieci pytane o poszczególne zadania na zdecydowaną większość odpowiadają negatywnie. Kolejnym powodem dla którego dzieci nie spędzają czasu w aktywny sposób jest strach rodziców przed kontuzjami, nieszczęśliwymi wypadkami i innymi zagrożeniami. Większość z zadań z listy jest łatwa do zrealizowania, jednak współcześnie dzieci, z różnych powodów, częściej spędzają czas przed ekranem smartfona czy komputera niż biegając po podwórku czy placu zabaw. I tu jest miejsce na zadanie dla rodziców, którzy muszą zachęcić swoje dzieci do aktywności fizycznej! 10 filmów Disneya, które musisz pokazać swojemu dziecku >> Lista rzeczy, które powinno zrobić w swoim życiu każde dziecko przed ukończeniem 12. roku życia ułożona przez National Trust: 1. wspiąć się na drzewo2. sturlać się z wysokiego wzgórza3. rozbić obozowisko w dziczy4. zbudować szałas5. puszczać kaczki z kamyków6. biegać w deszczu7. puszczać latawiec8. złapać rybę do sieci9. zjeść jabłko prosto z drzewa10. zagrać w kasztany (tradycyjna brytyjska zabawa zawieszonymi na sznurkach kasztanami)11. stoczyć bitwę na śnieżki12. szukać skarbów na plaży13. zrobić babkę z piachu14. zbudować tamę na strumieniu15. zjeżdżać na sankach16. zakopać kogoś w piasku na plaży17. zorganizować wyścig ślimaków18. przejść po zwalonym pniu drzewa19. huśtać się na linie20. zrobić błotną ślizgawkę21. zjadać jeżyny prosto z krzaczka22. zajrzeć w głąb drzewa23. znaleźć się na wyspie24. poczuć się, jakby unosił cię wiatr25. zagrać na źdźble trawy26. szukać skamieniałości27. zobaczyć wschód słońca28. wspiąć się na wysokie wzgórze29. wejść do wodospadu30. nakarmić z dłoni ptaka31. polować na robale32. znaleźć żabi skrzek33. złapać w siatkę motyla34. śledzić dzikie zwierzęta35. odkryć, co kryje się w stawie36. naśladować odgłos sowy37. zobaczyć dziwaczne stworzenia zamieszkujące baseniki z wodą w nadmorskich skałach38. wychować motyla - od gąsienicy39. złapać kraba40. pójść na spacer przyrodniczy nocą41. zasadzić roślinę, hodować ją, a potem zjeść42. pójść popływać w rzece, jeziorze czy w innym dzikim miejscu43. pojechać na spływ tratwą44. rozpalić ogień bez użycia zapałek45. odnaleźć drogę z mapą i kompasem w ręku46. spróbować boulderingu (wspinaczki po niskich skałach, bez użycia asekuracji liną, ale nad rozłożonymi przenośnymi materacami, tzw. crashpadami)47. ugotować posiłek nad ogniskiem48. spróbować zejść ze skały, opuszczając się po linie49. spróbować geocaching (poszukiwanie skrzynek ukrytych przez innych uczestników gry, przy użyciu GPS)50. wziąć udział w spływie kajakowym w dół rzeki Mojemu synowi (15 lat) po ciężkiej onkologicznej operacji ręki ze wstawieniem endoprotezy znany warszawski ortopeda powiedział, że pozamiatane i nigdy nie odzyska sprawności. Syn pierwszy

Piszę do Was, bo wiem, że czytają Was kobiety. Nie chodzi mi o to, żeby się usprawiedliwiać, żeby wybielać facetów, ale chciałbym, żeby kobiety też coś zrozumiały. Zdradziłem żonę. Tak. Byliśmy małżeństwem 18 lat. Trójka dzieci, już nastoletnich. Praca, dom na kredyt, wakacje co roku. Zwykłe, normalne życie. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że zaczęliśmy się zupełnie rozmijać. Szczerze, nawet nie wiem, kiedy to nastąpiło. Dzieci zabierały nam masę czasu, wokół nich kręcił się cały nasz dzień. Wszystkie rozmowy sprowadzały się do tego, co z dziećmi, jak się czują, co zrobiły, czego się nauczyły, czym wkurzyły. Myślę, że długo nam to w ogóle nie przeszkadzało. Wszystko zaczęło się zmieniać, gdy dzieci stały się starsze. Niby nadal przysparzają kłopotów, zmartwień i radości, ale też ma się coraz więcej czas dla siebie. Szkoda, że nie dla siebie nawzajem. Zdrada nie tylko przez łóżko. Istnieje 5 typów niewierności w związku, które mogą być równie bolesne Moja żona miała fioła na punkcie sprzątania. Zawsze musiało być czysto, jakby od tego zależało nasze życie. Na nic zdały się tłumaczenia, że można czasami odpuścić. Na próby żartu się obrażała. Potrafiła zrobić awanturę, gdy po powrocie do domu z wyjazdu służbowego kurze nie były wytarte. Wiecznie powtarzała, że wszystko jest na jej głowie. Można to ignorować, nie zwracać uwagi, robić swoje, ale ile można wytrzymać? Pracowałem, zajmowałem się dziećmi, gotowałem. Jasne, nikt nie jest idealny i zdaję sobie sprawę ze swoich braków, ale kiedy jest się w związku wiecznie krytykowanym, gdy druga strona jest wiecznie niezadowolona, to naprawdę przychodzi moment, kiedy wszystkiego się odechciewa. Tak, wiem, powinienem walczyć, rozmawiać, tłumaczyć. Gdyby to było takie proste, gdyby to każdy z nas potrafił, to pewnie do zdrad i rozwodów by nie dochodziło. Bardzo długo próbowałem to sobie tłumaczyć, przeczekać, zająć się swoimi sprawami. Pracą, bieganiem, kolejnymi wyzwaniami, byleby nie dusić się w związku, w którym nie czułem się komfortowo. Słyszałem: „znowu tego nie zrobiłeś…”, „na ciebie nigdy nie można liczyć”, „ty to zawsze…”. Ja wyskakiwałem z kwiatami, z propozycjami wyjścia do kina, teatru, na kolację. Przez chwilę było dobrze, a później ona znowu wracała do swojej mantry. Przychodzi taki moment, że już nie wiesz, co masz robić, żeby było dobrze. Dla niej wszystko jest do dupy. Gdy jej kiedyś powiedziałem, że nie pamiętam, kiedy usłyszałem od niej coś miłego, obruszyła się i oczywiście przestała odzywać. Więc ja przestawałem się starać. Nie chciało mi się, przyznaję. Myślę, że faktycznie – my faceci, jesteśmy prostszej konstrukcji niż kobiety, mniej rzeczy sobie komplikujemy. Nie analizujemy przeszłości, tylko idziemy do przodu. Jak jest konflikt, chcemy jak najszybciej go rozwiązać, a nie rozmawiać o nim dniami i nocami, bo ile można gadać, trzeba działać. Taką mamy naturę i pewnie tym różnimy się od was – kobiet. I seks. Zastanawiałem się, że jak to jest, że po 20 latach związku muszę się prosić o seks. Ile muszę się nachodzić, by spłynęła na mnie fala pożądania mojej żony. Nie spływała, przez ostatnich kilka lat naszego małżeństwa miałem wrażenie, że dla niej jest to jedynie spełnianiem obowiązku. Bywało, że się nakręcała, że chciała więcej, ale to nie trwało długo. A przecież ja mam 40 lat, jestem facetem. I nie chodzi mi o to, że mam swoje potrzeby, które ona powinna spełniać. Chodzi o bliskość, intymność, o to, bym i ja poczuł się dobrze, w tym związku, a nie odpychany we wszystkich jego obszarach. Mówiłem, próbowałem tłumaczyć, efekt zawsze był ten sam – foch. Zacząłem się w pewnym momencie zastanawiać, czy ona po prostu kogoś nie ma. Niczego nie znalazłem. Za to sam wpadłem. Była koleżanką z pracy. Spotykaliśmy się w firmowej kuchni, rozmawialiśmy, śmialiśmy się. Ona też biegała, mieliśmy więc sporo wspólnych tematów do rozmów. Pisaliśmy do siebie po pracy. Ona wysłała mi zdjęcia ze swoich tras biegowych, czasami do niej dzwoniłem biegając wieczorem. Czy flirtowaliśmy? Pewnie tak, choć nie wiem, kiedy wymknęło się to poza bezpieczne ramy. Czułem się w końcu jak facet, ktoś, kto wzbudza zainteresowanie, kto dla drugiej osoby jest ciekawy, a nie postrzegany tylko przez pryzmat umytej podłogi i wytartych kurzy. Wspólnie wyjechaliśmy na festiwal biegowy. Kilka drinków po biegu, endorfiny, energia. Mieliśmy dwa osobne pokoje, ale wylądowaliśmy w jednym. Poszło. Stało się. I wiecie co, nie żałowałem. Poczułem ulgę, że nadal jestem facetem, że mogę podobać się innym kobietom, że ktoś może chcieć mnie dotknąć, całować, śmiać się ze mną, nie odsuwa się, tylko przytula podczas snu. Żona? Poczucie winy kazało mi uciekać od niej jak najdalej. Ona nie zwracała uwagi, że zasypiam na kanapie, jakby też jej to pasowało. Wracałem później, próbując naciągnąć czas do granic wytrzymałości, by spotkać się z moją kochanką. Klasyk. Wyjazdy służbowe, biegowe. Wiadomo, że nie dało się tego ciągnąć w nieskończoność. Gdy pewnego dnia żona spytała: „masz kogoś?”, nawet nie miałem siły kłamać. I wiecie, nawet jej tłumaczyć, dlaczego tak się stało. Byłem najgorszym świnią, chamem, ch*jem. Niewdzięcznikiem. Wyrodnym ojcem – to zabolało, bo akurat dzieci nigdy nie zaniedbałem i nie robiłem tego przeciwko nim. Zresztą nie robiłem przeciwko nikomu. Wypełniłem pustkę. Tak, facet, który zdradza zasługuje na wieczne potępienie. Nikt go nie pyta, co się stało, dlaczego. Nikt nie chce wysłuchać. Bo i tak w efekcie jest egoistą myślącym tylko rozporkiem. Dlaczego to piszę? Żebyście drogie panie zastanowiły się nad swoim związkiem, nad waszymi relacjami z partnerem, nim będzie za późno, nim on tego, czego od was nie dostaje, nie znajdzie, gdzie indziej. Zróbcie rachunek sumienia. Czy to wy w tym związku jesteście aż takie idealne? 8 rzeczy gorszych dla związku niż zdrada

Nie wiedziałam jak sobie poradzę i jak powinnam się zachować w razie kłótni. W ciąży też się bałam. Rywalizacji i zazdrości. Sięgnęłam nawet do najpopularniejszych książek poradnikowych i jedną z nich polecam każdej mamie: Rodzeństwo bez rywalizacji. Uczy jak mówić, ale też czego nie mówić do dzieci.

To, co mówię, rezonuję w drugim człowieku. W dziecku niemal natychmiast. Nieraz doświadczyłam, jak moje słowa przyczyniają się do zmiany zachowania, postawy moich córek. Znam słowa, które wzmacniają poczucie wartości, budują relacje, podtrzymują kontakt, i znam słowa, które ten kontakt zrywają. Uwaga! Reklama do czytania Życie seksualne rodziców Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem Jak zrozumieć się w rodzinie Jak dostrzec potrzeby innych i być wysłuchanym Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Pogrupowałam je, choć mam świadomość, że wszystko zależy od kontekstu, w jakim zostają użyte. Pochwała: jestem z ciebie dumnazuch dziewczynkabrawo, nikt tak jak ty nie skaczeale z ciebie dzielny chłopiecpięknie narysowałeśładnie zjadłeś Motywacja zewnętrzna: dasz radę, jeśli nie ty, to ktomusisz się jeszcze bardziej postaraćjeszcze tylko 500 metrów i czeka na ciebie nagrodapopatrz, ile możesz zyskać, jeśli…jesteś najlepszy Upomnienie/osąd/nagana: jak mogłeś postąpić tak bezmyślnieile razy mam ci powtarzaćco się z tobą dziejeprzestań wreszcienatychmiast się uspokójnie wolno tak robićco ty sobie wyobrażałeś, że…o nic nie można cię poprosić, bo ciągle mówisz „nie” i „nie” Etykiety: leńjesteś kłamcąale z ciebie niejadektaka grzeczna dziewczynkajesteś najpiękniejszamój bohaternie bądź taki uparciuch Porównania: Kasia już zna tabliczkę mnożenia, a jest od ciebie młodszakiedy nauczysz się wiązać buty? Masz już 6 latinne dzieci w twoim wieku same się ubierającały tatuś, taki sam bałaganiarz Wykorzystanie relacji: będzie mi przykro, jeśli tak postąpiszi jeszcze łyżka za mamusie, i za tatusia, i za babcię…mamusia tak ładnie prosizrób to dla mnieto twoja wina Uwaga! Reklama do czytania Życie seksualne rodziców Wasz związek jest dla dziecka modelem. Buduj autentyczną relację. Cud rodzicielstwa Rodzicielstwo to nasza życiowa misja. Słuchajmy dzieci! Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Dlaczego wszystko to zrywa relacje? Ponieważ narusza integralność dziecka, przekracza jego granice, nie daje mu przestrzeni na dokonywanie wyborów, zmusza do niechcianego posłuszeństwa lub buntu, też niechcianego. Dzieci, które słyszą takie słowa, przestają sobie ufać. Niestety dorosłym też rzadko ufają. Stają się bezsilne, co może przybrać formę bierności w działaniu, wycofania się z grupy. Takie dzieci wyglądają na przestraszone, nieśmiałe. Łatwo wpadają w płacz. Są bojaźliwe. Na niektóre dzieci krytyka, etykietowanie czy osądzanie działają jak przysłowiowa czerwona płachta na byka. Dorośli spotykając takie dzieci twierdzą, że one „uwielbiają walczyć”, bo krzyczą, kopią, biją, używają nieprzyzwoitych słów. Takie dzieci wyglądają na zadziorne, hałaśliwe, agresywne, czasem wulgarne. Warto pamiętać, że to, co mówimy do dzieci naprawdę ma znaczenie. Bez względu na to, czy nasze słowa zawierają takie komplementy jak: jesteś piękna, cudownie śpiewasz, to twoja najlepsza praca, odważny chłopiec… czy też pełne są pretensji: jak mogłeś, tak się nie robi, jesteś nieodpowiedzialny, niegrzeczna dziewczynka…, mają wpływ na to, co dzieci myślą o sobie. Kształtują ich obraz świata. Wpływają na ich zachowanie. Pokazują jak traktować drugiego, młodszego, słabszego. Uczą, jak rozwiązywać pojawiające się problemy. Co zatem mówić do dzieci i jak mówić? Zamiast pochwały Zamiast pochwały opartej na przymiotnikach lepiej wyrazić uznanie, czyli podziękować za jakiś konkretny czyn, który zaspokoił jakąś naszą potrzebę. Może więc tak: dziękuję, że pomogłeś mi posprzątać po obiedzie, bo lubię kiedy razem coś robimy. Albo: kiedy usłyszałam, że stanąłeś w obronie młodszego kolegi, byłam naprawdę poruszona, bo chciałabym, żeby ludzie czuli się bezpiecznie. Myślę, że dzięki temu, co zrobiłeś, ten chłopiec poczuł się bezpiecznie. Zamiast osądów W miejsce osądów, etykietowania, krytykowania proponuję posługiwanie się językiem osobistym, który tak dobrze jest znany dzieciom i choćby dlatego jest przez dzieci słyszany. Chcę/nie chcę, lubię/nie lubię, podoba mi się/nie podoba mi się. Zamiast: jak mogłeś uderzyć brata,można powiedzieć: chcę, żebyście bawili się tak, by żadnemu z was nie działa się krzywda bo nie chcę, żebyś bił brata. Zamiast: jesteś kłamcą, lepiej powiedzieć: chciałabym usłyszeć, jak to wyglądało z twojego punktu widzenia. Zamiast porównań Kiedy porównujemy dzieci do siebie lub nadajemy im etykiety, to nie tylko zrywamy kontakt, ale i tworzymy dwubiegunowy świat, w którym ja jestem mądra, a ty głupi. W takim świecie trudniej wchodzi się w relacje, bo ten drugi nie zasługuje na przyjaźń ze mną lub ja nie jestem wystarczająco dobry, by należeć do tej paczki. Przestaniemy porównywać, gdy będziemy patrzeć wyłącznie na nasze dziecko, a patrząc będziemy widzieć niepowtarzalny, wyjątkowy egzemplarz. Jeśli chcesz, żeby twój 8-latek umiał już tabliczkę mnożenia zapytaj: Chciałbyś mojej pomocy w nauce mnożenia? Jeśli chciałabyś, by dziecko samodzielnie myło zęby powiedz: Chodź, pokażę ci jak szczotkować zęby, żeby pozbyć się resztek jedzenia. A jeśli się nie uda? 4 kroki Porozumienia bez Przemocy na pewno nie zawiodą, gdy wyjdą z naszych ust słowa, które nie pochodzą z serca. Zawsze wtedy możemy przecież powiedzieć tak: Przepraszam. Zrobiło mi się strasznie smutno (uczucie), gdy usłyszałam jak mówię do ciebie, że jesteś leniem i bałaganiarzem (obserwacja), bo chciałabym nie osądzać (potrzeba). Następnym razem, gdy będę zdenerwowana najpierw policzę do 10, a potem otworzę buzię (prośba).

Ponownie, ważne pytanie, ale nie powinieneś zadawać go użytkownikowi wózka inwalidzkiego, chyba że jesteś blisko. Nie mówimy o papugach na wystawie dla twojej rozrywki. ZOBACZ TAKŻE: 10 rzeczy, które denerwują ludzi na wózkach inwalidzkich. 10) Hej, szybki zawodniku.

Długa lista, chociaż jeszcze niepełna. W związku z tym, że powstały już dwa wpisy o tym, czego do dzieci nie mówić (część pierwsza i część druga), nadeszła najwyższa pora na listę rzeczy, które warto mówić do dzieci. Oto one: 1. Jesteś ważny Każdy jest ważny. Im wcześniej zaczniemy mówić to naszym dzieciom, tym szybciej uda im się w to uwierzyć. 2. Co o tym myślisz? To pytanie ma podobną funkcję jak punkt pierwszy. Ono też pomaga poczuć się dzieciom ważnymi. Pytanie dzieci o ich zdanie powoduje, że czują się ważne. 3. Dziękuję, proszę, przepraszam Przykład musi płynąć z góry. Jeśli my będziemy używać tych słów, w stosunku do dzieci, będą one dla nich naturalne. 4. Musisz być z siebie dumny Najlepiej zamiast „jestem z ciebie dumny”, które powoduje, że dzieci zaczynają robić coś tylko po to, aby otrzymać pochwały. 5. Jak to zrobiłeś? Pytania otwarte pomagają nie tylko nam lepiej poznać dziecko, ale też pomagają dziecku lepiej poznać samego siebie. 6. Jestem po twojej stronie Zawsze. Bezwarunkowo. Dziecko powinno mieć tego świadomość. 7. Zawsze możesz powiedzieć nie Pisałem już o tym w tekście Dobrze wychowane dziecko potrafi powiedzieć nie. 8. Jak się z tym czujesz? Często ciężko jest nam określić jak nasze dziecko czuje się w danej sytuacji. Dlaczego więc go nie zapytać? 9. Rozumiem dlaczego się tak czujesz. Masz do tego prawo. Dziecko ma prawo do tego, aby czuć się tak, jak się czuje. Emocje nie podlegają ocenie. Wyrażenie naszego zrozumienia, pomaga nawiązać porozumienie z dzieckiem. Szczególnie dobrze się sprawdza to w chwilach, w których dziecko jest zdenerwowane. 10. Ale się napracowałeś Docenianie wysiłku, zamiast efektów. Jeśli ktoś jeszcze nie czytał: Dlaczego niektóre dzieci się starają, a inne się poddają? 11. To co mówisz, ma znaczenie Innymi słowy: liczymy się z twoim zdaniem. 12. Jesteś kochany Są na świecie ludzie, którzy cię kochają. 13. Wszyscy popełniamy błędy Błędy nie spotykają tylko dzieci. Dorosłych również. Nie są one też niczym złym. To właśnie dzięki nim się uczymy jak robić coś lepiej. To dzięki nim się rozwijamy. 14. Tak, słucham cię Bycie otwartym na to co ma dziecko do powiedzenia. Nawet jeśli emocje się gotują. Czasem wysłuchanie dziecka jest dokładnie tym, czego potrzebujemy. 15. Ufam ci Zaufanie rodzica jest bezcennym darem dla dziecka. 16. Spędzanie z tobą czasu jest przyjemne Jeśli dziecko będzie świadome, że samo spędzanie czasu z nim, może być dla drugiego człowieka przyjemne, pozytywnie wpłynie to na jego pewność siebie. 17. Wierzę w ciebie Wierzę, że dasz sobie radę. 18. Nie mogę się doczekać, aż mi o tym opowiesz Idealnie nadaje się do zastąpienia „jak było w przedszkolu/szkole”. 19. Codziennie się czegoś od ciebie uczę Nie zgadzacie się? Polecam więc cztery zalety, które niesie ze sobą posiadanie dzieci. 20. Czy wiesz jakie są konsekwencje/następstwa takiego wyboru? Analizowanie dostępnych danych i ocenianie ryzyka na ich podstawie, są jedną z najbardziej wartościowych umiejętności w dzisiejszym świecie. 21. Czy masz jakiś pomysł, aby to ulepszyć? Czasami kreatywność naszego dziecka może nas zdrowo zaskoczyć. I nie ma znaczenia czy mówimy o budowli z klocków czy o stroju na bal przebierańców. 22. Sprawiasz, że się uśmiecham Każde dziecko czasami to sprawia. Warto czasami powiedzieć to na głos. 23. Uwielbiam sposób, w jaki opowiadasz swoje historię Jak sprawić, aby dziecko dużo nam opowiadało? Właśnie tak. 24. Wiem, że zrobiłeś wszystko co w twojej mocy Kiedy widzimy, że nasze dziecko naprawdę zrobiło już wszystko i nie ma już siły starać się bardziej, doceńmy ten wysiłek. 25. Chciałbyś o tym porozmawiać? Czasami dzieci potrzebują czasu, aby sobie coś przemyśleć, aby się nad czymś zastanowić. Nie zawsze też ma akurat w tym momencie o czymś rozmawiać, nawet jeśli nam wydaje się to palącym problemem. Cierpliwość jest cnotą. 26. Uwielbiam być twoim rodzicem Uwielbiamy to, prawda? Przynajmniej w większości dostępnego czasu :) 27. Cieszę się, że jesteś Tak po prostu. 28. Zawsze możesz do mnie przyjść się przytulić Zawsze. 29. Kocham cię Żadna lista nie byłaby pełna bez tych słów prawda? Na koniec polecam również pięć słów, które wszystkie dzieci chcą usłyszeć. A wy? Macie jakieś swoje słowa, które często mówicie swoim dzieciom? Prawa do zdjęcia należą do ashton.

Rzeczywiście są kilka rzeczy niż wręcz przeciwnie dzieci nigdy nie powinny być zabronione aby rosły zdrowo i bezpiecznie. Zobaczmy, które z 10 najbardziej oczywistych. Oto 10 rzeczy, których nigdy nie powinniśmy zabraniać dzieciom Wychowanie małego człowieka jest jedną z najtrudniejszych stron rodzicielstwa. Czasami ten trud powoduje chwilowy kryzys, nerwy i pod jego wpływem wypowiadamy słowa, które nigdy nie powinny być wypowiedziane. Kiedy ugryźć się w język? Jakie słowa pohamować w największym nawet zdenerwowaniu? depositphotos Sprawdź czego nigdy nie mówić dziecku: “Mama sobie pojedzie na zawsze!” To okrutne słowa, które może od Ciebie usłyszeć Twoje dziecko. Więź pomiędzy Wami zacznie być podszyta lękiem malucha, że rzeczywiście znikniesz z jego życia. Każda Twoja nieobecność, nawet krótka, będzie dla dziecka źródłem stresu. Może reagować histerycznie na Twój widok szykującej się do wyjścia. Zachowania te mogą się rozszerzyć również na osobę taty. via GIPHY “Nie będę cię kochać” Szantażowanie brakiem miłości, jako wymuszenie konkretnych zachowań, może wypaczyć psychikę dziecka i wpłynąć na całe jego życie emocjonalne. Szkrab po takich słowach koduje sobie uzależnianie bycia kochanym od przymilania się oczekiwanymi przez drugą stronę zachowaniami. Dodatkowo maluch traci pewność, że jest przez Ciebie kochany bezwarunkowo. “Znajdziemy sobie grzeczniejsze dziecko zamiast ciebie” Nawet rzucone żartem tego typu słowa są niewybaczalne z ust rodzica. Dziecko może zacząć reagować zazdrością na wszelkie inne dzieci przebywające w otoczeniu jego rodziców. W jego głowie będą one wyimaginowanymi konkurentami dla niego, może to tyczyć również rodzeństwa. Dziecko będzie się czuło zagrożone i zestresowane wizją, że rzeczywiście je “oddasz”. “Przez ciebie będę się źle czuła” Dziecko po takich słowach może wpaść w zwyczaj obwiniania siebie o złe samopoczucie czy choroby swoich bliskich. Twoje ewentualne przeziębienie czy migrena będą analizowane przez malucha pod kątem jego przewinień danego dnia. Zacznie bacznie obserwować Wasze zachowanie i doszukiwać się najmniejszych oznak spadku formy. “Przyjdzie tata to zobaczysz!” Straszenie jedną z dwóch najbliższych dla maluszka osób nie jest dobrym pomysłem. Dziecko ma wiedzieć, że może Wam bezgranicznie ufać i nie powinno się Was bać. Tego typu zachowanie może doprowadzić do tego, że dziecko zacznie się obawiać powrotu swojego taty z pracy i kojarzyć go wyłącznie z karą. “Jak nie zjesz to przyjdzie pan i cię zabierze” Nic tak skutecznie nie wykrzywia psychiki dziecka w związku z przyjmowaniem posiłków, jak wmuszanie jedzenia na siłę czy szantażowanie lub strasznie czymś, by dziecko zjadło. Uraz taki może pozostać w psychice do końca życia wywołując zaburzenia żywieniowe. Dodatkowo straszenie dziecka “obcymi panami” może skutecznie wpoić mu strach przed kontaktami z innymi ludźmi. [Zdjęcie głowne: P1Gii.