Dokładne określenie wysokości należnego podatku od towarów i usług jest możliwe dzięki prawidłowo prowadzonej ewidencji. Również kwota podatku naliczonego jest ustalana w oparciu o ewidencję VAT. W świetle powyższego widać, jak ważny jest dla czynnych podatników VAT obowiązek rzetelnego i niewadliwego dokonywania zapisów w stosownym rejestrze. Co więcej, ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje konieczność prowadzenia ewidencji również dla innych kategorii podmiotów niż ww. czynni podatnicy VAT. Kogo dotyczy ewidencja VAT? Ewidencja VAT podatników czynnych Podatnicy, którzy mają obowiązek odprowadzania podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży oraz posiadają prawo do odliczenia podatku naliczonego (tzw. czynni podatnicy VAT), są zobligowani do prowadzenia pełnej ewidencji dla potrzeb podatku VAT. Jak bowiem wynika bezpośrednio z treści art. 109 ust. 3 ustawy VAT ww. podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Wspomniany przepis podaje również obowiązkowe elementy, które powinny znaleźć się w każdej ewidencji. Dokument taki powinien zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Warto dodać, że na mocy ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2018 r. dodano do ustawy VAT nowy art. 109 ust. 8a, który stanowi, iż powyższa ewidencja VAT ma być obligatoryjnie prowadzona w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych. Zmiana ta została wprowadzona z uwagi na konieczność przesyłania organom podatkowym Jednolitych Plików Kontrolnych w zakresie podatku VAT, które przybierają postać elektroniczną. Stanowi o tym bezpośrednio art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej. Regulacja ta podaje, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy. Ewidencja VAT podatników zwolnionych Powinność prowadzenia ewidencji dla celów VAT dotyczy również podmiotów korzystających ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Zgodnie z art. 113 ustawy VAT zwolnienie to przysługuje podatnikom, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Mimo że podmioty objęte powyższą regulacją nie muszą odprowadzać podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży, to jednak, w myśl art. 109 ust. 1 ustawy VAT, są zobowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Podstawowym celem wprowadzenia tego obowiązku jest ustalenie momentu, w którym może dojść do ewentualnego przekroczenia wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia od podatku. Inaczej niż w przypadku ewidencji czynnych podatników VAT, przepisy ustawy nie określają szczegółowych wymogów co do konstrukcji oraz zasad prowadzenie ewidencji sprzedaży zwolnionej. W konsekwencji każda forma zapisu jest dozwolona, o ile można na jej podstawie stwierdzić datę oraz wielkość sprzedaży. Dodatkowo z uwagi na fakt, iż podatnicy zwolnieni z VAT nie mają obowiązku przesyłania JPK, ewidencja nie musi być prowadzona w formie elektronicznej. Na marginesie warto podkreślić, że podatnicy zwolnieni podmiotowo z VAT nie muszą prowadzić ewidencji zakupionych towarów i usług. Taki rejestr jest zbędny, ponieważ ustawowo pozbawiono ich prawa do dokonywania odliczenia podatku naliczonego. Drugą grupą podatników, którzy nie muszą płacić podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży, są podmioty zwolnione przedmiotowo z VAT. Zwolnienie przedmiotowe, opisane w art. 43 oraz art. 82 ustawy VAT, przysługuje z uwagi na wykonywanie konkretnych czynności, które na mocy ustawy zostały wyłączone z zakresu opodatkowania. Zwolnienia przedmiotowe nie są uzależnione od wysokości obrotu, co w rezultacie powoduje, że dla tej kategorii podatników nie jest konieczne prowadzenie ewidencji VAT. Wyłączenie z konieczności prowadzenia stosownej ewidencji wynika bezpośrednio z treści art. 109 ust. 3 ustawy VAT. Ewidencja VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Szczególny rodzaj zwolnienia został opisany w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT. Otóż zwolniona od podatku VAT jest czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonana przez: rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej, podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, podatników zwolnionych podmiotowo od podatku, osoby prawne, które nie są podatnikami. Powyższe zwolnienie dotyczy wyłącznie wartości WNT do kwoty 50 000 zł w trakcie roku podatkowego. W rezultacie przekroczenie wskazanego limitu powoduje konieczność zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, nawet jeżeli podatnik korzysta ze zwolnienia od podatku. Skutkuje to koniecznością monitorowania wartości towarów nabytych w ramach WNT. Do obowiązku tego odnosi się art. 109 ust. 11 ustawy VAT, który w swej treści stanowi, że podmioty zwolnione z VAT i jednocześnie dokonujące WNT powinny prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić wartość nabywanych przez nie towarów z innych państw członkowskich. Ewidencja VAT powinna być prowadzona w taki sposób, aby zapewnić wskazanie dnia, w którym wartość nabywanych przez te podmioty towarów z innych państw członkowskich przekroczy kwotę 50 000 zł. Ewidencja sprzedaży przy pomocy kasy rejestrującej Jak wynika z analizy zapisów art. 111 ust. 1 ustawy VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zasady prowadzenia tej ewidencji, korzystanie z ulgi z tytułu zakupu kasy oraz zwolnienia niektórych grup podatników z obowiązku stosowania kas regulują zarówno przepisy ustawy VAT, jak i rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz w sprawie kas rejestrujących. Na zakończenie warto zaznaczyć, że zgodnie z art. 112 ustawy VAT wszyscy podatnicy, zarówno czynni, jak i zwolnieni z VAT, przechowują ewidencje oraz wszelkie dokumenty pomocne w rozliczeniach podatkowych do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Odnośnie zmian dokonanych w druku VAT-26: W nowym wzorze formularza VAT-26 zaktualizowano brzmienie podstaw prawnych art. 86a ust. 12-14 ustawy o VAT według zmian wprowadzanych od 1 października 2021 r. wraz z informacją o terminie złożenia informacji/aktualizacji informacji. W stosunku do poprzedniej wersji druku VAT-26 w części C

^{Czy faktury dokumentujące zakup towarów i usług, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, powinny być uwzględniane w ewidencji prowadzonej dla podatku od towarów i usług oraz w pliku JPK_VAT? – pyta czytelnik. Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników: - wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 tej ustawy, - u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT, – są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Ważna treść, nie forma Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, są odzwierciedleniem danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Każdy z podatników sam wybiera sposób prowadzenia ewidencji, aby na podstawie zgromadzonych danych terminowo i prawidłowo sporządzać deklarację podatkową. Dane te zostały w przepisie wymienione i dotyczą: - kwot określonych w art. 90 ustawy o VAT (częściowe odliczenie podatku), - danych niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ - wysokości podatku należnego, - kwot podatku naliczonego obniżających kwotę podatku należnego oraz - kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu. Dane do ujawnienia Generalnie dane, które powinna zawierać ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, można podzielić na dane dotyczące podatku należnego (sprzedaży) oraz dane dotyczące podatku naliczonego (zakupów). Ustawodawca narzuca wymóg odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. odrębnego określenia kwot podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w deklaracji podatkowej. Zatem podatnik zobowiązany jest wpisać do prowadzonej ewidencji tylko kwoty podatku naliczonego podlegające odliczeniu. Oznacza to, że gdy podatnik posiada faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nie ma obowiązku ewidencjonowania tego zakupu w ewidencji zakupów sporządzanej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2018 r., Te same dane Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 ordynacji podatkowej, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy. Ten złożony przepis, art. 82 § 1b ordynacji podatkowej, mówi oczywiście o obowiązku przesyłania plików JPK_VAT, który od 1 stycznia 2018 r. objął już także najmniejszych przedsiębiorców. Struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 193a § 2 ordynacji podatkowej). Jak już wspomniano, gdy podatnik posiada faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nie ma obowiązku ewidencjonowania tego zakupu w ewidencji zakupów sporządzanej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Zatem jeżeli podatnik nie zdecyduje się na ujęcie tych faktur w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, to nie podlegają one także ujęciu w składanym Szefowi Kas pliku JPK_VAT. W pliku JPK_VAT przekazujemy informacje o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Skoro podatnik nie ujął tych faktur w tej ewidencji (bo nie miał takiego obowiązku), to nie musi ich ujmować w tym pliku. ? Autor jest doradcą podatkowym Podstawa prawna: ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 217 r., poz. 1221 ze zm.), ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 800)}

łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł – zob. art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT2), którzy jednocześnie spełniają omówione wyżej warunki. Podstawa prawna: art. 28k ust. 2 ustawy o VAT 2. Przekroczenie progu dla usług TNE Jeżeli w trakcie roku podatkowego próg w kwocie 42 000 zł zostanie przekroczony, to począwszy

Przedsiębiorcy prowadzący własną działalność gospodarczą mogą zostać zwolnieni płacenia podatku VAT. Zakładając firmę przedsiębiorca, ma możliwość wyboru czy będzie podatnikiem VAT czynnym, czy też skorzysta ze zwolnienia i podatek VAT nie będzie przez niego rozliczany. Istnieją jednak sytuacje, gdy zwolnienie z VAT nie jest możliwe dla wykonywanych przez podatnika czynności. Komu i w jakich sytuacjach przysługuje zwolnienie z podatku VAT? Ustawa o VAT przewiduje dwa rodzaje zwolnień z VAT – przedmiotowe oraz podmiotowe. Większość przedsiębiorców może korzystać z przynajmniej jednego z nich, choć istnieje także zakres działalności, który spod ulg będzie wyłączony. Co to jest VAT?VAT to tak zwany podatek od wartości dodanej. W Polsce mamy kilka stawek: podstawowa 23 proc., obniżone: 8 proc., 5 proc. i 0 proc. oraz stawka zwolniona. Na podatek ten zawsze patrzymy z perspektywy Urzędu Skarbowego – dlatego “VAT należny” należy się Urzędowi, nie nam. Jest to bardzo często mylona kwestia, ale warta zapamiętani. Dla uproszczenia VAT naliczony przedsiębiorca odzyskuje dla siebie. Podatek VAT można obliczyć, wykorzystując w tym celu wzór matematyczny: Podatek VAT = cena netto x stawka podatku VAT . Zwolnienia od podatku są wyjątkiem od ogólnych zasad opodatkowania. Celem zastosowania zwolnienia jest chęć ochrony konsumentów niebędących zarejestrowanymi podatnikami przed wzrostem cen, bądź też – w przypadku zwolnienia podmiotowego – wsparcie dla drobnych przedsiębiorców. Konsekwencją zwolnienia z podatku jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z transakcją zwolnioną, w związku z czym nie zawsze zwolnienie z podatku może być korzystne dla podatników. Zwolnienia z VAT można podzielić na dwa rodzaje: zwolnienia przedmiotowe i zwolnienia podmiotowe. Zwolnienie przedmiotowe z VATZwolnienia przedmiotowe w VAT mają głównie charakter obligatoryjny i nie można z nich zrezygnować. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby podatnicy spełniający kryteria zwolnienia podmiotowego w VAT, byli podatnikami niekorzystającymi z tego zwolnienia. Zwolnienie przedmiotowe przysługuje ze względu na rodzaj czynności wykonywanych przez podatnika. W art. 43 ust. 1 ustawy o VAT znajduje się katalog czynności, które podlegają zwolnienu przedmiotowemu z VAT. W kręgu podmiotów zwolnionych z podatku VAT znaleźli się między innymi lekarze, pielęgniarki i psycholodzy. Do zwolnionych grup należą ● usługi medyczne, ● usługi finansowe, ● usługi edukacyjne. Podatnicy świadczący czynności zwolnione z podatku na mocy art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT, w przeciwieństwie do tych, którzy świadczą usługi opodatkowane stawką 0 proc., nie mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego zapłaconego podczas świadczenia tych usług. Podmiot, który jest zwolniony z podatku VAT, nie musi składać deklaracji rozliczających VAT (np. VAT-7K, czy VAT-7). Oznacza to, że podmiot zwolniony nie rozlicza podatku należnego z tytułu sprzedaży oraz nie może odliczać podatku naliczonego. Zwolnienie przedmiotowe z VAT a JPKZ art. 82 par. 1b ustawy o Ordynacji podatkowej, wynika, że osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które prowadzą księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są zobowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania za pomocą środków komunikacji elektronicznej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego ze względu na niski próg sprzedaży, jak i ci dokonujący wyłącznie sprzedaży zwolnionej, czyli korzystający ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, nie są objęci obowiązkiem przesyłania plików JPK_VAT. Warto jednak pamiętać, że mogą zostać wezwani do dostarczenia innych struktur JPK. Podatnicy, którzy korzystają z podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT, mają obowiązek prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji VAT. Nie trzeba jej przekazywać w formie Jednolitego Pliku podmiotoweZwolnienie podmiotowe dotyczy małych przedsiębiorców, których wartość sprzedaży jest mniejsza niż 200 000 zł w skali roku, licząc od 1 stycznia. Jeśli przedsiębiorca rozpoczyna działalność w trakcie roku, należy wyliczyć proporcjonalną kwotę limitu, do którego można być zwolnionym z VAT. Jeśli przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT, konieczne jest prowadzenie ewidencji przychodów, tak aby zauważyć moment przekroczenia 200 000 zł przychodu i niezwłocznie zarejestrować się jako podatnik VAT. Zwolnienie z VAT traci moc od transakcji, która przekracza ten limit kwotowy. I od tej transakcji należy już odprowadzić VAT należny. Do tych 200 000 zł nie wliczamy podatku, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, usług i produktów zwolnionych z VAT przedmiotowo (z kilkoma wyjątkami, np. usługi ubezpieczeniowe). Podstawa prawna: Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (.j. z 2020 r. poz. 106); Ustawa z dnia 26 stycznia 2018 r. Prawo przedsiębiorców ( z 2019 r. poz. 1292); Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej i punkcie informacji dla przedsiębiorcy ( z 2019 r. poz. 1291).

Dostawca, do którego ma zastosowanie przepis ust. 1, może wskazać jako miejsce dostawy miejsce, o którym mowa w art. 22 miejsce dostawy towarów ust. 1 pkt 1a. Dostawca, którego towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, wskazuje miejsce dostawy przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca Opublikowano: 3 czerwca 2020 Tagi: art. 28 ustawy o VAT, rozliczanie vatMiejsce świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oznacza miejsce opodatkowania danej czynności. Miejsce świadczenie uregulowane jest aż w kilkunastu artykułach ustawy o VAT ( i jest zagadnieniem szczególnie złożonym, a przy tym bardzo ważnym z punktu widzenia prawidłowości rozliczeń VAT. Przepisy w zakresie określenia miejsca świadczenia usług decydują, które z nich i na jakich warunkach są opodatkowane w Polsce, a które w innym świadczenia usług – zasady ogólneNie w każdym przypadku faktyczne miejsce wykonania danej czynności jest miejscem jej świadczenia. Ogólną zasadę miejsca świadczenia usług reguluje art. 28b ustawy o VAT. Zgodnie z nim miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika: – jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę; gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba – miejscem świadczenie jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej; – gdy usługobiorca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – miejscem świadczenia jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce 28b ustawy dotyczy usług świadczonych dla podatników. Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zgodnie z art. 28c ustawy, jest co do zasady miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności o VAT wyróżnia także katalog usług, dla których miejsce świadczenia ustala się w sposób szczególny, a więc inny niż w art. 28b ustawy o zasady miejsca świadczenia usług Usługi pośrednictwa – to miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja ( art. 28d ustawy). Usługi wykonywane przez pośredników na rzecz podatników, opodatkowane są według zasady ogólnej, zgodnie z art. 28b ustawy, czyli w miejscu siedziby związanych z nieruchomościami – to miejsce położenia nieruchomości ( art. 28e), przy czym regulacje te dotyczą zarówno usług świadczonych dla podatników, jak i ostatecznych konsumentów (podmiotów niebędących podatnikami).PrzykładSpółka wykonała remont magazynu na terytorium kraju dla słowackiego podatnika. Usługa remontowa związana jest z nieruchomością, dlatego miejsce jej świadczenia (opodatkowania) znajduje się w miejscu położenia nieruchomości, czyli w Polsce (art. 28e ustawy o VAT).Usługa transportu towarów wykonywana na rzecz podatnika opodatkowana jest w miejscu siedziby usługobiorcy, lub też – jeśli wykonywana jest dla stałego miejsca prowadzenia działalności – w stałym miejscu prowadzenia działalności (art. 28b ustawy o VAT). Wyjątkiem są sytuacje, w których:nabywca jest polskim podatnikiem VAT, natomiast usługa w całości wykonywana jest poza terytorium Unii Europejskiej – wówczas przyjmuje się, że miejscem świadczenia jest terytorium znajdujące się poza Unią (art. 28f ust. 1a pkt 1 ustawy); jeżeli usługa transportu towarów jest wykonywana na rzecz podatnika z kraju trzeciego (spoza UE), ale transport w całości jest wykonywany na terytorium kraju, wówczas przyjmuje się, że miejscem świadczenia jest terytorium Polska firma wykonuje usługę transportu towarów z Polski do Rosji na zlecenie niemieckiego podatnika. Miejscem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Niemiec – siedziba Na zlecenie polskiego podatnika, krajowy przewoźnik transportuje towary z Ukrainy do Rosji. Usługa nie podlega opodatkowaniu w Polska firma transportowa na zlecenie rosyjskiego przedsiębiorcy przetransportowała towary z Poznania do Warszawy. Miejscem opodatkowania usługi jest terytorium towarów wykonywany na rzecz niepodatnika (bez względu na to, gdzie znajduje się miejsce zamieszkania nabywcy), opodatkowany jest zgodnie z art. 28f ust. 2 ustawy o VAT, tj. w miejscu, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości. Wyjątkiem są sytuacje, w których:transport towarów rozpoczynający się i kończący na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, wykonywany na rzecz niepodatnika jest opodatkowany w miejscu rozpoczęcia transportu towarów (art. 28f ust. 3 ustawy); w przypadku świadczenia, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 28a, usług międzynarodowego transportu towarów środkami transportu morskiego lub lotniczego – miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju (§ 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie VAT).Usług transportu pasażerów – miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości; zgodnie z bez względu na status podatkowy nabywcy. Usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne na rzecz podatnika – miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają( 28g Usług pomocniczych do usług transportowych oraz usług na ruchomym majątku rzeczowym – miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane ( ustawy). Usług restauracyjnych i cateringowych – miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane(art. 28i ustawy).Wyjątek!Jeżeli usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Unii Europejskiej, miejscem świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów (art. 28i krótkoterminowego wynajmu środków transportu – miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy (28j ustawy). Usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz osób prywatnych – miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (28k ustawy).Przykład Szwajcarska firma świadczy usługi elektroniczne dla osób niebędących podatnikami VAT zamieszkałych w różnych usługi elektroniczne świadczone są na rzecz osób fizycznych, które nie są podatnikami, a mają miejsce zamieszkania np. w Polsce, we Francji, w Niemczech i Portugalii, to zgodnie z art. 28k ustawy o VAT transakcje te będą opodatkowane odpowiednio w Polsce, we Francji, w Niemczech oraz Portugalii. W każdym z tych krajów usługodawca – podmiot ze Szwajcarii – powinien się zarejestrować lub skorzystać ze specjalnej procedury rozliczania VAT i zarejestrować się tylko w jednym z państw członkowskich niematerialne – świadczone są na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii, to podlegają opodatkowaniu w miejscu, gdzie nabywcy niebędący podatnikami posiadają siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28l ustawy).Przykład Polski przedsiębiorca sprzedał licencję na oprogramowanie na rzecz osoby fizycznej niebędącej podatnikiem, której miejsce zamieszkania znajduje się w Rosji. Polski podatnik, który wykonuje tego typu usługi, traktuje je jako niepodlegające opodatkowaniu w Polsce. Usług turystyki rozliczanych w systemie marży – miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej – stałe miejsce prowadzenia działalności albo zwykłe miejsce pobytu ( ustawy); status usługobiorcy nie ma znaczenia. Obowiązek podatkowy dla usług niepodlegających opodatkowaniu w PolsceMimo, iż transakcja nie jest opodatkowana na terytorium Polski, ważne jest również ustalenie momentu, w którym powstanie obowiązek podatkowy. Ustawodawca w art. 109 ust. 3a ustawy o VAT postanowił, że podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, o których mowa w art. 28b, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 19a i art. 19 ust. 19a i 19b ustawy określają moment powstania obowiązku podatkowego dla importu usług. Odpowiednie ich zastosowanie do świadczenia usług poza terytorium kraju oznacza, że obowiązek podatkowy dla usług, których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28b (czyli dla usług świadczonych na rzecz podatników z innego państwa członkowskiego), powstaje z chwilą wykonania tych na poczet tych usług uiszczane będą zaliczki, to obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą ich zwrócić uwagę na usługi, za wykonanie których ustalane są terminy płatności lub rozliczeń jeszcze przed zakończeniem ich świadczenia. W takim przypadku, zgodnie z art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy, uznaje się, że usługa została wykonana z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia tych jeśli usługi świadczone są w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, a terminy płatności nie upływają w danym roku, usługi uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia tych usług (art. 19 ust. 19a pkt 2 ustawy).Przykład Polska firma przewozowa wykonała w dniu 6 stycznia 2013 r. usługę transportu towarów z Polski do Niemiec. Zleceniodawcą jest niemiecki podatnik. Termin płatności ustalono na 2 lutego 2013 podatkowy dla usług, do których stosuje się art. 28b, świadczonych na rzecz podatników podatku od wartości dodanej zobowiązanych do zapłaty podatku VAT, powstaje z chwilą wykonania usługi. Zatem obowiązek podatkowy powstał w tym przypadku 6 stycznia 2013 r.

Jak zaś wynika z art. 42 ust. 12a ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i

Od 1 stycznia 2023 r. podatnicy będą mogli tworzyć grupy VAT. Z artykułu dowiesz się czym jest grupa VAT i jakie korzyści daje jej utworzenie; jakie warunki muszą być spełnione by taka grupa mogła powstać; z jakimi problemami praktycznymi musisz się zmierzyć przy tworzeniu grupy VAT. Wpis zaktualizowany o zmiany wprowadzone od 1 lipca 2022 r. Od kiedy możemy tworzyć grupy VAT? Przepisy o grupie VAT wprowadzone zostały w ramach Polskiego Ładu. Regulacje dotyczące grup VAT miały wejść w życie od 1 lipca 2022 r. Niemniej przepisami ustawy z dnia 8 czerwca 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową przesunięto ten termin na 1 stycznia 2023 r. A zatem dopiero od tego momentu będzie można formalnie taką grupę utworzyć. Grupa VAT polega na połączeniu kilku podmiotów w jednego podatnika VAT. Prawnie są to dalej odrębne podmioty. Jednak dla potrzeb VAT traktuje się ich jako jednego podatnika. Transakcje wykonywane przez członków grupy VAT Istotą grupy VAT jest to, że transakcje pomiędzy członkami grupy nie podlegają opodatkowaniu (art. 8c ust. 1 ustawy o VAT). Dopiero jeśli któryś z członków grupy wykona usługę lub dokona dostawy na rzecz podmiotu spoza grupy, to traktuje się to jako czynność wykonaną przez grupę (art. 8c ust. 2 ustawy o VAT). Jeżeli któryś z członków grupy zakupi towar lub usługę od podmiotu spoza grupy, to przyjmuje się, że zakupu dokonała grupa VAT (art. 8c ust. 3 ustawy o VAT). Jakie korzyści daje grupa VAT? Dzięki utworzeniu grupy VAT możemy osiągnąć zarówno korzyści podatkowe (zmniejszenie obciążenia podatkiem VAT) jak i administracyjne (poprzez zmniejszenie ilości transakcji podlegających zaraportowaniu oraz udokumentowaniu). Niższy podatek VAT Mamy 4 podmioty z branży medycznej, które wykonują głównie działalność leczniczą podlegającą zwolnieniu z VAT. Do tego powołaliśmy odrębną spółkę w grupie, która zajmuje się obsługą administracyjną i księgową ww. spółek. Spółka za tę obsługę wystawia na rzecz ww. spółek fakturę z 23% VAT. Podmioty wykonujące działalność medyczną albo nie odliczają tego VAT albo przysługuje im odliczenie jedynie częściowe. Grupa jako całość ponosi więc koszt VAT, którym obciążana jest sprzedaż spółki wykonującej czynności administracyjne i księgowe. Po utworzeniu grupy VAT, czynności tej spółki nie będą obciążone VAT. Co może okazać się korzystne podatkowo. Należy zwrócić uwagę, że w podanym przykładzie sprzedaż spółki administracyjnej nie zostanie obciążona VAT – i mamy tutaj oczywistą korzyść podatkową. Pamiętajmy jednak, że skutkiem utworzenia takiej grupy będzie również zmniejszenie kwoty odliczanej przez tę spółkę. Spółka administracyjna w celu realizacji czynności na rzecz innych spółek dokonuje zakupu towarów (np. laptopy, biurka) bądź usług (wynajem lokalu, zakup licencji na oprogramowanie). Dotychczas jej sprzedaż opodatkowana była wg 23% stawki VAT. A zatem w związku z tymi zakupami odliczała 100% podatku naliczonego. Po utworzeniu grupy, spółka ta wykonuje na rzecz członków grupy czynności niepodlegające VAT. Wydaje się, że w takim przypadku konieczne jest przyjęcie, że zakupy tej spółki, powiązane są ze sprzedażą członków grupy. Może to oznaczać, że spółka ta nie odliczy VAT albo odliczy go jedynie w części. Przy obliczaniu korzyści związanych z utworzeniem grupy VAT pamiętaj więc by uwzględnić również zmiany w zakresie przysługującego odliczenia VAT. Wydaje się, że najwyższe korzyści osiągniemy wtedy, gdy taka spółka administracyjna będzie miała dużo kosztów bez podatku VAT (np. wydatki pracownicze lub zakupy na zwolnieniu z VAT). Korzyści administracyjne Wskazałem, że korzyścią z utworzeniu grupy VAT jest również zmniejszenie ilości transakcji podlegających zaraportowaniu oraz udokumentowaniu. Transakcji realizowanych między członkami grupy VAT nie uwzględniamy bowiem w JPK. Nie dokumentujemy ich również fakturą. To może się okazać korzystne w szczególności, gdy między spółkami dochodzi do wielu wzajemnych obciążeń i są wątpliwości czy należy je udokumentować fakturą czy notą. W przypadku transakcji między członkami grupy VAT takich wątpliwości nie będzie (wystawiamy noty bez VAT). Jakie warunki muszą być spełnione do utworzenia grupy VAT? Istotne powiązania między członkami grupy Grupę VAT mogą utworzyć podmioty powiązane finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie. Wszystkie rodzaje powiązań muszą być spełnione łącznie w momencie utworzenia grupy oraz nieprzerwanie przez okres, w jakim ta grupa posiada status podatnika. Powiązania finansowe Podatników uważa się za powiązanych finansowo (art. 15a ust. 3 ustawy o VAT) jeżeli jeden z podatników będących członkiem grupy VAT posiada bezpośrednio ponad 50%: udziałów (akcji) w kapitale zakładowym lub praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub prawa do udziału w zysku – każdego z pozostałych podatników będących członkami tej grupy. Powiązania ekonomiczne Podatników uważa się za powiązanych ekonomicznie (art. 15a ust. 4 ustawy o VAT), jeżeli: przedmiot głównej działalności członków grupy VAT ma taki sam charakter lub rodzaje działalności prowadzonej przez członków grupy VAT uzupełniają się i są współzależne, lub członek grupy VAT prowadzi działalność, z której w całości lub w dużej mierze korzystają inni członkowie grupy VAT. Powiązania organizacyjne Podatników uważa się za powiązanych organizacyjnie, jeżeli: prawnie lub faktycznie, bezpośrednio lub pośrednio, znajdują się pod wspólnym kierownictwem, lub organizują swoje działania całkowicie lub częściowo w porozumieniu. Jak formalnie zakłada się grupę VAT? Konieczność wybrania przedstawiciela grupy Przy tworzeniu grupy VAT konieczne jest wybranie jej przedstawiciela. Reprezentuje on grupę VAT w zakresie praw i obowiązków tej grupy. Do jego obowiązków należy złożenie zgłoszenia rejestracyjnego dla grupy VAT; składanie do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenia o wszelkich zmianach skutkujących naruszeniem warunków do uznania grupy VAT za podatnika; w razie chęci przedłużenia istnienia grupy VAT, przedstawiciel składa nową umowę do naczelnika urzędu skarbowego; po utracie statusu podatnika przez grupę, przedstawiciel może dokonywać ewentualnych korekt rozliczeń za okresy kiedy grupa VAT była podatnikiem. Ponadto organem podatkowym właściwym dla grupy jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla przedstawiciela grupy VAT (art. 3 ust. 7 ustawy o VAT). Co ważne, za ewentualne zaległości podatkowe w VAT odpowiada nie tylko przedstawiciel, lecz każdy z członków grupy VAT solidarnie (art. 8e ustawy o VAT). Umowa o utworzeniu grupy VAT Ustawa o VAT wymaga zawarcia umowy o utworzeniu grupy VAT (art. 15a ust. 1 ustawy o VAT). Umowa taka musi zawierać co najmniej (art. 15a ust. 10 ustawy o VAT): nazwę grupy VAT z dodatkowym oznaczeniem „grupa VAT” lub „GV”; dane identyfikacyjne podatników tworzących grupę VAT, w tym dane dotyczące oddziału w przypadku podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, oraz wysokość kapitału zakładowego każdego z tych podatników; wskazanie przedstawiciela grupy VAT, wyznaczonego spośród jej członków; dane identyfikacyjne udziałowców (akcjonariuszy) i wysokość ich udziału w kapitale zakładowym podatników tworzących grupę VAT, posiadających ponad 50% udziałów (akcji) w kapitale zakładowym tych podatników; wskazanie okresu, na jaki grupa VAT została utworzona, nie krótszego niż 3 lata. Złożenie zgłoszenia rejestracyjnego Przedstawiciel grupy VAT musi złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Dołącza do niego umowę o utworzeniu grupy (art. 96 ust. 3b ustawy o VAT). Obecnie trwają prace legislacyjne nad nowy wzorem formularza VAT-R, w którym przewidziano opcję zaznaczenia, iż zgłoszenie dotyczy grupy VAT. Tutaj znajdziesz projekt rozporządzenia zmieniającego wzór formularza VAT-R, który ma obowiązywać od 1 lipca 2022 r. Od kiedy grupa VAT nabywa status podatnika? Jeżeli naczelnik urzędu skarbowego zweryfikuje, że nie są spełnione warunki do uznania grupy za podatnika, to odmawia rejestracji. Jeżeli natomiast są one spełnione, to oczywiście rejestruje grupę jako podatnika. Grupa nabywa status podatnika z dniem wskazanym w umowie o utworzeniu grupy VAT, jednak nie wcześniej niż w dniu rejestracji grupy przez organ podatkowy. Nowy NIP grupy i rejestracja do VAT członków grupy Jeżeli grupa VAT zostanie zarejestrowana jako podatnik VAT, to członkowie grupy VAT z urzędu są wykreślani z rejestru podatników VAT (art. 96 ust. 7ba ustawy o VAT). Nie będą więc oni widnieć na białej liście jako podatnicy. Podatnikiem będzie wyłącznie grupa VAT. Ważne jest więc żeby poinformować kontrahentów o takich zmianach. Co więcej, w celu zarejestrowania grupy jako podatnika VAT, konieczne wydaje się również złożenie zgłoszenia o nadanie NIP grupie. Będzie ona bowiem funkcjonowała na gruncie VAT jako odrębny podatnik. Co z rachunkami ujawnionymi na białej liście? Należy pamiętać, że grupa VAT to instytucja funkcjonująca wyłącznie na gruncie VAT. Podmioty tworzące grupę, w sensie prawnym, w dalszym ciągu są niezależne. Również rachunki firmowe nie będą otwierane dla grupy VAT, lecz dla każdego członka grupy odrębnie. Na szczęście przewidziano regulację, że dotychczas zgłoszone do białej listy przez członków grupy rachunki firmowe, po utworzeniu grupy zostaną ujawnione w wykazie jako rachunki tej grupy. Nie trzeba więc w tym zakresie dokonywać żadnych zgłoszeń. Istotne wyzwania przy funkcjonowaniu grupy VAT Fakturowanie Trzeba pamiętać, że po utworzeniu grupy tylko ta grupa jest podatnikiem. W związku z wprowadzeniem grup VAT nie przewidziano żadnych szczególnych regulacji dotyczących fakturowania. Niemniej skoro podatnikiem jest grupa, to faktury sprzedażowe powinny być wystawiane z danymi grupy (np. ABC grupa VAT). To samo dotyczy faktur zakupowych. Po utworzeniu grupy każdy z jej członków powinien poinformować swoich dostawców, że od momentu rejestracji do VAT grupy faktury mają być wystawiane na grupę. Kasy fiskalne W przypadku sprzedaży ewidencjonowanej za pomocą kasy rejestrującej, na paragonie ujawnione są dane sprzedającego, w tym jego NIP. W razie utworzenia grupy konieczna wydaje się również zmiana tych danych w kasach fiskalnych. Należy więc zweryfikować w serwisie czy tego typu modyfikacje w posiadanych kasach są możliwe. Wspólny JPK Od momentu utworzenia grupy jej członkowie nie składają JPK. To grupa, jako podatnik, składa JPK dotyczący wszystkich transakcji sprzedażowych i zakupowych dokonanych przez jej członków. Konieczne jest zatem opracowanie oprogramowania, które będzie wstanie pobrać odpowiednie dane z systemów członków grupy tak, aby mogły one zostać zaraportowane. Taki JPK powinien wysyłać do urzędu skarbowego przedstawiciel grupy. Proporcja odliczenia Dużym wyzywaniem w przypadku grup VAT może okazać się kwestia obliczania proporcji odliczenia. Grupę mogą bowiem utworzyć podmioty dokonujące sprzedaży podlegającej VAT, zwolnionej z podatku oraz niepodlegającej opodatkowaniu, odliczające VAT przy zastosowaniu proporcji. Przepisy wymagają przy tym by proporcję liczyć odrębnie dla każdego członka grupy (art. 90 ust. 10c ustawy o VAT). Jednocześnie nie wskazują jak to dokładnie zrobić. Wydaje się, że przy odliczaniu VAT zawsze w pierwszej kolejności powinniśmy sprawdzić do jakiego rodzaju sprzedaży one służą. (dającej prawo do odliczenia czy nie). Na tym etapie nie ma znaczenia, który z podmiotów z grupy dokonał zakupu i który dokonuje sprzedaży. Dopiero jeśli nie możemy takie bezpośredniej alokacji dokonać, to stosujemy proporcję ustaloną dla danego członka grupy VAT (pod warunkiem, że zakup służy sprzedaży dokonywanej wyłącznie przez niego). Jeśli natomiast mamy sprzedaż, której nie możemy alokować bezpośrednio do danego rodzaju sprzedaży i jednocześnie jest to zakup powiązany ze sprzedażą kilku podmiotów z grupy, to konieczne jest zastosowanie proporcji uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego (art. 90 ust. 10d ustawy o VAT). Obowiązek ewidencjonowania transakcji między członkami grupy VAT Mimo że transakcji między członkami grupy VAT nie dokumentujemy fakturą ani nie wykazujemy w JPK, to nie jest tak, że zupełnie możemy o nich zapomnieć. 🙂 Ustawodawca przewidział obowiązek uwzględniania tych transakcji w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji (art. 109 ust. 11g ustawy o VAT). Przy czym na mocy art. 20 pkt 3 ustawy z dnia 8 czerwca 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. ewidencja ta ma być prowadzona w formie elektronicznej oraz przekazywana na wezwanie organu w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania. Natomiast od 1 lipca 2023 r. ewidencja ta ma być co miesiąc przesyłana do organów podatkowych (tak jak JPK)! Wynika to ze zmian uwzględnionych w art. 20 pkt 1 lit. b ww. ustawy. Ryzyko podatkowe w razie zmian w grupie Największe ryzyko w przypadku grupy VAT związane jest z ewentualnym przyjęciem przez organ podatkowy, że w trakcie trwania grupy przestała ona spełniać przesłanki do jej uznania za podatnika. Powiązania finansowe, ekonomiczne i organizacyjne muszą bowiem trwać od momentu zarejestrowania grupy jako podatnika i przez cały czas trwania grupy. Jeżeli nie będziemy świadomi, że takie przesłanki przestaliśmy spełniać, to organ po pewnym czasie może wyrejestrować grupę jako czynnego podatnika VAT. Grupa VAT traci wówczas status podatnika z dniem poprzedzającym dzień wystąpienia tych zmian. 1 sierpnia 2022 r. naczelnik urzędu skarbowego rejestruje grupę VAT. 1 stycznia 2023 r. dokonaliśmy zmian w grupie. Spółka, która dotychczas pełniła funkcje administracyjne na rzecz innych członków grupy VAT, przestała je wykonywać. Zamiast tego realizuje działalność gospodarczą na rzecz podmiotów spoza grupy. W 2026 r. organ podatkowy uznaje, że w wyniku tych zmian, grupa przestała spełniać przesłankę istnienia powiązań ekonomicznych. Przypadek taki może być bardzo problematyczny. Konieczne bowiem będzie skorygowanie wszystkich faktur wystawionych od 2023 r. do 2026 r. i uwzględnienie całej sprzedaży z tego okresu jako sprzedaży dokonanej przez poszczególnych członków grupy VAT (a nie grupy VAT). To samo będzie dotyczyło wszelkich zakupów. Można sobie tylko wyobrażać z jakimi problemami będzie się to wiązało. Pamiętajmy też, że wskazany przeze mnie problem nie musi wynikać z jakichś naszych niedociągnięć lub niewiedzy. Może się przecież też zdarzyć, że organy podatkowe przyjmą odmienną od naszej interpretację przesłanek umożliwiających uznawanie grupy za podatnika VAT. Inne tematy, które mogą Cię zainteresować:

W przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia. 1b. W odniesieniu do dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika, obowiązek podatkowy powstaje w momencie

Zdaniem profesora Witolda Modzelewskiego nowy przepis ust. 3 art. 109 ustawy o VAT był pisany „chyba po pijanemu”. Od stycznia 2017 r. wchodzi w życie zupełnie nowa wersja ust. 3 art. 109 ustawy o VAT będącego najistotniejszym – z perspektywy firmy – przepisem tej ustawy. Dlaczego? Bo reguluje obowiązki ewidencyjne dla potrzeb sporządzania deklaracji podatkowych. Jest to tzw. rejestr główny: podatnik musi prowadzić wiele ewidencji podatkowych: każda kasa fiskalna jest odrębnym rejestrem, ale najważniejszy jest ten rejestr sumujący i segregujący wszystkie dane, które następnie są treścią deklaracji podatkowej. A tu pojawia się najistotniejsze ryzyko: kto podając nieprawdę lub zatajać prawdę w tejże deklaracji naraża podatek na uszczuplenie, może pójść do więzienia, a grzywna może przekroczyć 20 mln zł. Od ponad 23 lat, czyli od wejścia w życie pierwszego, jeszcze naszego, niewspólnotowego VAT-u, wymogi ustawowe dotyczące sposobu prowadzenia rejestru głównego były (słusznie) określane przez ustawodawcę w sposób bardzo ogólny: musisz ewidencjonować wszystkie zdarzenia aby prawidłowo sporządzić deklarację. Jak to zrobisz? To twój problem. W rejestrze głównym ewidencjonujemy dokumenty, które możemy wpisywać zbiorczo, nie musimy przepisywać ich treści: trzeba je tylko prawidłowo zidentyfikować. Podatnik obok prowadzenia rejestrów musi przechowywać te dokumenty. Jeżeli ktoś chce sprawdzić ich treść – proszę bardzo: służę ich oryginałami. Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz W dniu 13 maja 2016 r. (w piątek) uchwalono jednak przepis, który całkowicie zmienia treść oraz sposób prowadzi rejestru głównego. Od początku przyszłego roku w tymże rejestrze ma się znaleźć „poszczególne transakcje” (nie dokumenty), czyli wszystkie dane na temat każdej sprzedaży i zakupu, łącznie z danymi kontrahentów (wszystkich!). Czyli gdy na fakturze zakupu jest 18 pozycji ze stawką 23%, to w rejestrze musi być 18 wpisów a nie jeden (faktura). To przecież jakiś zupełny nonsens, którzy irytuje wszystkich księgowych i podatników. Po co ta praca? Czy autor tego przepisu wie (bo nie wie), czemu służy rejestr główny? Jeżeli ktoś chce poznać treść dokumentów źródłowych, to niech je sobie czyta. Ale po co je przepisywać w rejestrze? Gdy opadnie pierwsza złość księgowych w czasie dyskusji o tym nonsensie, padną pytania o np. stan trzeźwości autora w momencie gdy pisał ten przepis. Dziś jest rzeczą pewną, że od początku tego roku większość podatników nie będzie miała takich rejestrów. Nie można ich nawet przygotować, bo ich wewnętrzny kształt zależy od wzoru nowej deklaracji, którego oczywiście jeszcze nie ma. Czyli na skalę masową będzie popełniane przestępstwo w rozumieniu art. 64 Kodeksu karnego skarbowego: brak prawidłowo prowadzonej ewidencji jest czynem zabronionym. Jak oficjalnie uzasadnia się podrzucenie rządowi tego śmierdzącego jajka? Ma to ponoć służyć przesyłaniu co miesiąc całości owych rejestrów do resortu finansów, który to następnie przekaże je jakiejś „spółce celowej”, co ma w dodatku „uszczelnić VAT”. Wolne żarty. Czy ktoś na Świętokrzyskiej wie, ile „transakcji” jest dokonywanych w każdej sekundzie? Ile np. usług finansowych wykonuje w każdej minucie bank? Polecamy: Biuletyn VAT Księgowi twierdzą, że narzucanie podatnikowi nonsensownych pomysłów mających udręczenie każdego przedsiębiorcy, jest wynikiem braku wiedzy. Przecież wiadomo, że przesyłanie co miesiąc tryliona informacji i wszystkich transakcjach nie jest obiektywnie nikomu do niczego potrzebne. Poza instytucjami finansowymi, większość „transakcji” stanowi drobne sprzedaże detaliczne, np. kilogram cukru, trzy bułki, kostka masła, kefir i litr mleka. Po co ewidencjonować każdą z tych czynności, następnie przesyłać je do resortu finansów? Bzdury. W imieniu setek tysięcy udręczonych księgowych mam pytanie do rzecznika prasowego resortu finansów? - kto jest (z imienia i nazwiska) autorem nowego ust. 3 art. 109 ustawy o VAT? - czy pomysł jego wprowadzenia podsunęła zagraniczna firma doradcza, która na zlecenie resortu finansów opracowała opinię na temat informatyzacji organów podatkowych? - ile zapłacono za ową opinię, jeśli to jej „zawdzięczamy” ten nonsens? - ile (szacunkowo) będzie kosztować podatników wprowadzenie nowych ewidencji? - po co nabijać kieszeń biznesowi informatycznemu kosztem przedsiębiorców? Jeżeli nie uzyskam odpowiedzi w ciągu 5 dni wystąpię w tej sprawie o udostępnienie ich w trybie dostępu do informacji publicznej i oczywiście opublikuję odpowiedź. JPK – nonsensy Na koniec refleksja ogólna: czy politycy rządzącej partii są aż tak ślepi? Czy nie wiedzą, że podrzucane im rękami urzędników przepisy napisane w interesie zagranicznego biznesu, są nonsensowne i wkurzają zupełnie słusznie podatników, którzy już nowy art. 3 ust. 109 tej ustawy nazwali ironicznie „dobrą zmianą”? Przecież od lat komitywa między resortem finansów a tym biznesem (są to często ci sami ludzie) doprowadziła do największego w historii spadku dochodów z tego podatku? To są gigantyczne „konfitury”, których nikt po dobroci nie odda. Ważne jest również to, że strategia walki z obecną większością polityczną, z którą przecież sympatyzuje, podlega wewnętrznej dywersji: mają robić podpowiedziane im głupstwa, które będą ich kompromitować, dowodzić „niekompetencji” i „szkodnictwa”. Sądzę, że powiązane od lat i „upasione” na liberałach zagraniczne firmy doradcze uczestniczą aktywnie w tym aktywnie w tym dziele. Dlaczego nikt nie przeciął kontaktów tych firm z resortu finansów? Dlaczego, mimo zapowiedzi, nie powołano Komisji Śledczej w sprawie przyczyn patologii i gigantycznych wyłudzeń dziesiątków miliardów złotych z VAT-u? Dlaczego rząd uchwala przepisy napisane przez tych samych co przez ostatnie poprzednie 10 lat ludzi, którzy kontynuują szkodliwą politykę liberałów? Jak tak dalej pójdzie to o 143 mld zł z VAT, prawie 70 mld zł z akcyzy i około 30 mld zł z CIT w 2017 r. nie ma co marzyć. Nowe przestępstwa fakturowe w Kodeksie karnym – nowe obowiązki podatników VAT „Duża” nowelizacja ustawy o VAT: gratulacje dla lobbystów „Przełożenie” zagranicznego biznesu doradczego „na resort finansów” (ich język) powinno skończyć się rok temu. Mam prosty pomysł: niech twórcy tych przepisów już wreszcie przejdą do tego biznesu, bo już dostatecznie przyczynili się do jego sukcesów. Może ich zastąpić dowolnie wybrany (nawet losowo) zespół z równie dowolnie wybranej izby czy urzędy skarbowego. Osobna prośba do nowego ministra finansów: czas na „dobrą zmianę” w resorcie finansów w rzeczywistym tego słowa znaczeniu. A nową wersję art. 109 ust. 3 ustawy o VAT należy wyrzucić do kosza. Jest jeszcze na to czas do końca roku. Witold Modzelewski Profesor Uniwersytetu Warszawskiego Instytut Studiów Podatkowych

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (art. 19a ust. 9 ustawy o VAT). Na podstawie art. 77 ust. 1 lit. a) i ust. 2 UKC dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do swobodnego obrotu towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym, z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwolnienie z podatku VAT przysługuje podatnikom, u których wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 200 000 zł. Jeżeli natomiast podatnik rozpoczął wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT w trakcie roku podatkowego i przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł to on również może skorzystać z tego zwolnienia. Podkreślić należy, że ze zwolnienia podmiotowego z VAT nie mogą korzystać podmioty dokonujące sprzedaży wyrobów i usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, tj. dokonujący dostaw terenów budowlanych, nowych środków transportu, a także świadczący usługi prawnicze, jubilerskie. W celu określenia momentu przekroczenia limitu obrotów podatnik zobowiązany jest do prowadzenia uproszczonej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. Mianowicie podatnik zwolniony z VAT jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym. Jeżeli z ewidencji tej wynika, że limit obrotów został przekroczony w danym dniu, to opodatkowaniu podlega cała kwota uzyskana w wyniku tej sprzedaży. Należy pamiętać, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia zobowiązany jest do dokonania, rejestracji dla potrzeb podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym. Jak stanowi art. 96 ust. 5 ustawy o VAT, podatnik, który stracił prawo do zwolnienia z VAT, zobowiązany jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, a w przypadku, gdy jest zarejestrowany jako podatnik zwolniony z VAT – musi dokonać aktualizacji tego zgłoszenia. Zgłoszenie rejestracyjne lub jego aktualizacja powinno być złożone przed dniem, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia z VAT. Przykład Pani Anna prowadzi działalność gospodarczą od 2020 roku. Do tej pory korzystała z tzw. zwolnienia podmiotowego z VAT, które przysługiwało jej z uwagi na to, że nie osiągała wartości sprzedaży, której przekroczenie obligowałoby ją do zarejestrowania się jako podatnik VAT. Do października 2021 roku uzyskała sprzedaż na poziomie 179 500 zł. 15 listopada 2021 roku dokonała sprzedaży na kwotę 50 000 zł. Czy transakcja z 15 listopada 2021 r. podlega opodatkowaniu w całości czy proporcjonalnie, tj, 20 500 zł nie podlega opodatkowaniu, a 29 500 zł tak? Odpowiedź: Opodatkowaniu będzie podlegała wartość całej transakcji z dnia 15 listopada. Dodatkowo przedsiębiorca przed wykonaniem tej usługi powinien zarejestrować się jako podatnik VAT. POWIĄZANE WPISY:

Пры зըρωζիς рυբо	Οχ ኖθб աዤጢςθջըсри
ጬ օκесаτу	Μጆбο воσ ኮ
Վуглοղяч ፔаприврα	Жеճիጢዌчθ δաгаруሦик
Оц յиሄе	Аձерሮн дырጬгαቡ օхፆдо

FP – faktura dotycząca sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT. Po stronie ewidencji zakupów podatnicy nie mają obowiązku oznaczania towarów oraz usług kodami identyfikującymi. Dodatkowe oznaczenia dotyczą wyłącznie: VAT RR – faktur VAT RR, WEW – dokumentów wewnętrznych, Zarówno w JPK_V7M jak i w JPK_V7K należy podawać oznaczenia dla niektórych towarów usług, procedur i dowodów (od 1 lipca 2021 r. mamy w tym względzie istotne zmiany). Od dnia 1 lipca 2021 r. zmieniono niektóre oznaczenia w JPK_VAT - dlatego warto zapoznać się ze stanem aktualnym: 1. Oznaczenia niektórych dostaw towarów/usług od 1 lipca 2021 r. • GTU_01 - dostawa napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, piwa oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% (CN od 2203 do 2208), • GTU_02 - dostawa towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT ( benzyn silnikowych), • GTU_03 - dostawa olejów opałowych nieujętych w GTU_02, olejów smarowych i pozostałych olejów (CN od 2710 19 71 do 2710 19 83 i CN od 2710 19 87 do 2710 19 99, z wyłączeniem smarów plastycznych zaliczonych do kodu CN 2710 19 99), olejów smarowych (CN 2710 20 90) oraz preparatów smarowych (CN 3403, z wyłączeniem smarów plastycznych objętych tą pozycją), • GTU_04 - wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego, płynu do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, • GTU_05 - odpadów - wyłącznie określonych w poz. 79-91 załącznika nr 15 do ustawy o VAT (np. wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające), • GTU_06 - urządzeń elektronicznych oraz części i materiałów do nich, wyłącznie określonych w poz. 7, 8, 59-63, 65, 66, 69 i 94-96 załącznika nr 15 do ustawy, a także folii typu stretch określonej w poz. 9 tego załącznika, • GTU_07 - pojazdów oraz części (CN od 8701 do 8708), • GTU_08 - metali szlachetnych oraz nieszlachetnych - wyłącznie określonych w poz. 1 załącznika nr 12 do ustawy oraz w poz. 12-25, 33-40, 45, 46, 56 i 78 załącznika nr 15 do ustawy o VAT, • GTU_09 - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych - wyłącznie objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, • GTU_10 - budynków, budowli i gruntów oraz ich części i udziałów w prawie własności, w tym również zbycia praw, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (np. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste), • GTU_11 - w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2021 r. poz. 332 i 1047), • GTU_12 - o charakterze niematerialnym - wyłącznie: doradczych, w tym doradztwa prawnego i podatkowego oraz doradztwa związanego z zarządzaniem tj: PKWiU w zakresie rachunkowości i audytu finansowego (PKWiU prawnych (PKWiU zarządczych (PKWiU firm centralnych (PKWiU marketingowych lub reklamowych (PKWiU badania rynku i opinii publicznej (PKWiU w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych (PKWiU 72) oraz w zakresie pozaszkolnych form edukacji (PKWiU • GTU_13 - transportowych i gospodarki magazynowej (PKWiU 2. Oznaczenia dowodów sprzedaży od 1 lipca 2021 r. • RO - w przypadku dokumentu zbiorczego wewnętrznego zawierającego informację o sprzedaży z kas rejestrujących, • FP - w przypadku faktury do paragonu, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT, • WEW - w przypadku dokumentu wewnętrznego (np. przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, dokument zbiorczy dotyczący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieewidencjonowanej na kasie rejestrującej). 3. Oznaczenia dowodów zakupu od 1 lipca 2021 r. • MK - w przypadku faktury wystawionej przez podatnika będącego dostawcą lub usługodawcą, który wybrał kasową metodę rozliczeń (określoną w art. 21 ustawy o VAT), • VAT_RR - w przypadku faktury VAT RR (o której mowa w art. 116 ustawy o VAT), • IMP - w przypadku importu towarów, w tym importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy o VAT, • WEW - w przypadku dokumentu wewnętrznego (np. dokonanie rocznej korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą współczynnika odliczenia VAT). 4. Oznaczenia procedur szczególnych od 1 lipca 2021 r. • WSTO_EE - wewnątrzwspólnotowa sprzedaż na odległość towarów, które w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, oraz świadczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, o których mowa w art. 28k ustawy, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - należy stosować od rozliczenia za styczeń 2022 r. (w JPK_VAT za lipiec-grudzień 2021 r. zamiast "WSTO_EE" należy stosować "EE"), • IED - gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie: 1) sprzedaży na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, 2) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem (na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej). Oznaczenie IED należy stosować, jeżeli podatnik nie stosuje szczególnej procedury unijnej OSS lub procedury IOSS, a miejscem dostawy jest terytorium kraju. Oznaczenie to będzie należało stosować od rozliczenia za styczeń 2022 r. • TP - istniejące powiązania między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (tj. relacje występujące między podmiotami powiązanymi) - oznaczenia tego nie stosuje się w przypadku dostaw towarów oraz świadczenia usług, gdy powiązania między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego, lub ich związkami, • TT_WNT - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dokonane przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, • TT_D - dostawa towarów poza terytorium kraju dokonana przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, • MR_T - świadczenie usług turystyki opodatkowane na zasadach marży, • MR_UZ - dostawa towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, opodatkowana na zasadach marży, • I_42 - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następująca po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 42 (import), • I_63 - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następująca po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 63 (import), • B_SPV - transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu, opodatkowany VAT, • B_SPV_DOSTAWA - dostawa towarów oraz świadczenie usług, których dotyczy bon jednego przeznaczenia na rzecz podatnika, który wyemitował bon (zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy o VAT), • B_MPV_PROWIZJA - świadczenie usług pośrednictwa oraz innych usług dotyczących transferu bonu różnego przeznaczenia, opodatkowane VAT. 1. W przypadku faktur korygujących wystawionych po dniu 31 grudnia 2020 r. w związku z obniżeniem podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, lub w związku ze stwierdzeniem pomyłki na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14 ustawy zmienianej w art. 1, podatnicy podatku od towarów i usług w okresie do dnia 31 Sprzedaż towarów dla osoby fizycznej poza terytorium kraju (kraje UE i kraje poza terytorium UE). Czynny podatnik VAT zarejestrowany do VAT-UE dokonuje sprzedaży mebli i wyposażenia domów dla klientów indywidualnych z UE (poza Polską) i krajów trzecich. Klienci najpierw wpłacają zaliczkę a następnie w momencie realizacji dostawy płacą pozostałą kwotę. Taka sprzedaż ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej w momencie otrzymania zaliczki wraz z fakturą zaliczką. Faktura zaliczka wysyłana jest do klienta, u nas zostaje kopia faktury zaliczki + paragon. Do cen netto doliczamy 23% podatku VAT, cała sprzedaż rozliczana jest jako sprzedaż poza terytorium kraju, czy stanowisko nasze jest zgodne z przepisami? Na jakie artykuły powinniśmy się powołać i jak wykazać taką sprzedaż w deklaracji VAT-7 i JPK_VAT? Odpowiedź W opisanej sytuacji mamy do czynienia z:POLECAMY tzw. sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, uregulowaną w art. 23 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży dla klientów indywidualnych z krajów UE oraz z eksportem towarów dla klientów z krajów spoza UE. Definicja sprzedaży wysyłkowej zawarta jest w art. 2 pkt 23, definicja eksportu w art. 2 pkt 8. W deklaracji VAT-7 sprzedaż wysyłkową osobom prywatnym w krajach UE należy wykazać w poz. 19 i poz. 20 – do przekroczenia limitów sprzedaży wyznaczonych w danym kraju UE. Z chwilą zapłaty przez klienta zaliczki powstaje obowiązek podatkowy. Sprzedaż należy: zarejestrować na kasie fiskalnej i wystawić paragon, również na otrzymaną zaliczkę. wystawić fakturę z VAT polskim (jeśli Czytelnik nie zarejestrował się jako vatowiec w innym kraju UE albo z VAT-em obowiązującym w państwie po przekroczeniu limitu sprzedaży), posiadać dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez klienta- mogą to być także powiadomienia od poczty lub kuriera, korespondencja z nabywcą, bądź potwierdzenie zapłaty za towar. Sprzedaży na rzecz osób prywatnych spoza Unii Europejskiej - opodatkowanie transakcji stawką 0%, stosowaną przy standardowym eksporcie towarów do krajów trzecich tzn. poza terytorium Unii Europejskiej. Aby było możliwe zastosowanie takiej stawki VAT, konieczne jest posiadanie dokumentów potwierdzających wywóz towaru jeszcze przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Jeżeli Czytelnik nie będzie posiadał ww. dokumentacji, to nie należy wykazywać sprzedaży w rejestrze sprzedaży VAT za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0% w poz. 11 VAT-7 i VAT-7K i JPK, pod warunkiem otrzymania niezbędnej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej (za ten kolejny okres). W przypadku nieotrzymania ww. dokumentacji w drugim i jednocześnie ostatecznym terminie, sprzedaż na rzecz osób fizycznych spoza Unii Europejskiej powinna zostać opodatkowana właściwą stawką dla dostawy tego towaru na terytorium kraju i wykazania w deklaracji VAT-7 i VAT-7K poz. 19 i 20 i JPK. Uzasadnienie Sprzedaż z terytorium kraju do UE - osobom prywatnym Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz: podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Jeżeli natomiast całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów wówczas dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju (art. 23 ust. 2 ustawy). W przypadku przekroczenia kwoty limitu, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę. Niemniej podatnicy mogą wybrać miejsce opodatkowania na terytorium państw członkowskich przeznaczenia dla wysyłanych towarów, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy. Zawiadomienie, należy wówczas złożyć co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać tej opcji. Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami lub na rzecz podatników niemających obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, z różnych państw członkowskich, a miejscem opodatkowania tej sprzedaży jest państwo przeznaczenia towarów, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit, lub też jeśli jest ona niższa, a podatnik dokonał wyboru opodatkowania w kraju przeznaczenia. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce. Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przepis ten dotyczy całej sprzedaży na terytorium Polski, dotyczy więc również sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, jeśli sprzedaż uznaje się ją za dokonaną w Polsce i w Polsce się ją opodatkowuje. W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Ta zasada stosowana jest również w przypadku otrzymania zaliczki. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz osoby prywatnej. Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury. W myśl art. 109 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT podatnicy, obowiązani są prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje podlegające opodatkowaniu wykonane przez podatnika. Czytelnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który prowadzi sprzedaż towarów oraz: sprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedaż towarów dokonywana jest na teren Unii Europejskiej z terytorium kraju, sprzedaż dokumentowana jest paragonem na otrzymaną zaliczkę, a następnie fakturą, nie jest zarejestrowany na VAT w krajach UE, do których dokonywana jest dostawa, jest zarejestrowany na VAT-UE do WDT, zatem mamy od czynienia ze sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, którą należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane stawką 22% albo 23%”. Jeżeli Czytelnik przekroczy limity sprzedaży w danym kraju UE, wówczas zaistnieje konieczność rejestracji do VAT w danym kraju i w tym kraju rozliczania się z podatku. Wówczas taka sprzedaż nie podlega pod VAT w Polsce i należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza ter... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Sprawdź Marlena Kalisiewicz. Warszawa (woj. mazowieckie) Zobacz innych prawników. Art. 106b. Ustawa o podatku od towarów i usług - 1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez

The webmaster has forbidden your access to this site

3. Instytucje lub organizacje, o których mowa w art. 51 ust. 1, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnień lub które zamierzają wykorzystywać wyposażenie zwolnione z należności celnych przywozowych do celów innych niż przewidziane w tym artykule, informują o tym właściwe organy. 4.

Art. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika: 1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury: 1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, 2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, 3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności. 2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a. Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; 16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”; 17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”; 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”; 19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie: a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia; 20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres; 21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku; 22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a, b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136; 24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL, b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego. 2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”. 3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”. 4. Faktura nie zawiera: 1) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4; 3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14. 5. Faktura może nie zawierać: 1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12–14; 3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. 6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a. 7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub

Wystawienie faktury a kasa fiskalna. Przepis art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) określa generalną zasadę, w myśl której sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (w uproszczeniu: konsumentów), obligatoryjnie wymaga zaewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Każdego roku ustawodawca wprowadza zmiany w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług – większe lub mniejsze, obejmujące szerszą lub węższą grupę podatników, jednak są to zmiany bardzo istotne z punktu widzenia zarówno czynnych podatników VAT, jak i podmiotów korzystających ze zwolnienia z tego podatku. Każdy przedsiębiorca powinien znać obowiązki, które na nim spoczywają, oraz aktualne wymogi prawne dotyczące prowadzenia ewidencji VAT, sporządzania i przekazywania deklaracji VAT czy chociażby Jednolitego Pliku Kontrolnego. Zmiany od 1 stycznia 2018 r. wprowadzone zostaną mocą następujących aktów prawnych: Ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) Ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 846) Ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024) Zmienione zostaną Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 201) Stawki VAT w 2018 r. Podwyższone w 2011 roku do 8% i 23% stawki VAT miały obowiązywać tylko do końca 2013 roku. Jednak kolejne nowelizacje wydłużały okres ich stosowania. Rok 2018 również nie przyniesie długo oczekiwanego powrotu do dawnych stawek VAT 7% i 22% - obecne regulacje zachowują stawki podwyższone do końca 2018 r. Jak wyjaśnił podsekretarz stanu Ministerstwa Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską, decyzja o zmianie wysokości i struktury stawek VAT zostanie podjęta w momencie właściwym pod względem stabilności finansów publicznych. Duży wpływ na to ma mieć analiza efektów wdrażanych przez resort działań uszczelniających system podatkowy. Limit do zwolnienia z VAT w 2018 r. Z przysługującego na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia podmiotowego z VAT dla całości sprzedaży w 2018 r. mogą korzystać podatnicy, których wartość sprzedaży w roku 2017 nie przekroczy kwoty zł netto. W przypadku przedsiębiorców rozpoczynających działalność w tracie roku podatkowego limit wylicza się zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy w proporcji do okresu prowadzenia tej sprzedaży, przy czym ze zwolnienia z VAT można korzystać, jeśli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy wyliczonego limitu. Podobnie jak w latach poprzednich, prawo do zwolnienia z VAT podatnik traci z chwilą wykonania czynności, którą przekroczył limit. W tym momencie staje się czynnym podatnikiem VAT i musi dokonać zgłoszenia rejestracyjnego do tego podatku. Wyliczając wartość sprzedaży w celu zastosowania zwolnienia z VAT, należy wziąć także pod uwagę art. 113 ust. 2 ustawy: Art. 113. (…) 2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju; 2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem: a) transakcji związanych z nieruchomościami, b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, c) usług ubezpieczeniowych - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Należy przy tym pamiętać, iż zwolnienie nie dotyczy podatników, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy: 13. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:1) dokonujących dostaw:a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:- energii elektrycznej (PKWiU wyrobów tytoniowych,- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,d) terenów budowlanych,e) nowych środków transportu;2) świadczących usługi:a) prawnicze,b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,c) jubilerskie;3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju. Ewidencje VAT – tylko elektronicznie w 2018 r. Zakres danych, jakie powinny zawierać prawidłowo prowadzone ewidencje VAT, nie ulegnie zmianie w 2018 r. w stosunku do roku 2017. Zgodnie z art. art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, ewidencje te powinny zawierać dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. W tym dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Mocą ustawy nowelizacyjne z dnia 13 maja 2016 r., w art. 109 ustawy o VAT ma zostać dodany ust. 8a w poniższym brzmieniu: Art. 109(…) 8a. Ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych. Powyższy przepis zobliguje wszystkich czynnych podatników VAT do prowadzenia ewidencji VAT elektronicznie. Od 1 stycznia 2018 r. nie będzie już możliwe prowadzenie ewidencji w formie papierowej, na przykład na przeznaczonych do tego drukach. Od podatników nowy obowiązek będzie wymagał zakupu odpowiedniego oprogramowania. Deklaracje VAT – tylko elektronicznie w 2018 r. Od 1 stycznia 2018 r. podatnicy nie będą już mogli wybierać pomiędzy elektroniczną wysyłką deklaracji VAT a składaniem tych dokumentów w tradycyjnej formie papierowej. Nowe przepisy wymagają wysyłania deklaracji wyłącznie drogą komunikacji elektronicznej. Wszystko za sprawą zmienionego brzmienia art. 99 ust. 11b ustawy o VAT: Art. 99(…)11b. Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Elektroniczna wysyłka deklaracji VAT-7 i VAT-7K część podatników objęła już w 2017 r. Roczny okres przejściowy dotyczył podmiotów określonych w art. 16 ustawy nowelizacyjnej z 1 grudnia 2016 r.: Art. 16. W odniesieniu do okresów rozliczeniowych przypadających od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2017 r. nie stosuje się przepisu art. 99 ust. 11b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w stosunku do podatników, którzy nie są:1) obowiązani do zarejestrowania się jako podatnik VAT UE;2) dostawcami towarów lub świadczącymi usługi, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, lub nabywcami tych towarów lub usług;3) obowiązani, zgodnie z art. 45ba ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. lub art. 27 ust. 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, 1926, 1933 i 1948), do składania deklaracji, zeznań, informacji oraz rocznego obliczenia podatku za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Od 1 stycznia 2018 r. obowiązek elektronicznej wysyłki deklaracji VAT obejmie wszystkich czynnych podatników VAT bez wyjątku. Obowiązek składania dokumentów w formie elektronicznej dotyczy nie tylko deklaracji VAT-7 i VAT-7K, ale także informacji podsumowujące VAT-UE przesyłanej przez podmioty dokonujące transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz VAT-27 przesyłanej przez podatników dokonujących transakcji krajowych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia. Przy czym w wypadku VAT-UE oraz VAT-27 wymóg elektronicznej wysyłki obowiązuje już od początku 2017 r. Pliki JPK_VAT dla wszystkich czynnych podatników VAT Od 1 stycznia 2018 r. obowiązek przesyłania danych z ewidencji VAT w formie Jednolitego Pliku Kontrolnego obejmie ostatnią grupę podatników – podmioty spełniające wymagania określone w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej dla zachowania statusu mikroprzedsiębiorcy. Małych i średnich przedsiębiorców obowiązek ten objął od 1 stycznia 2017 r., natomiast największe podmioty, tzw. dużych przedsiębiorców – od 1 lipca 2016 r. Kwestię comiesięcznej wysyłki plików JPK_VAT reguluje art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej: Art. 82. (…) § 1b. Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy. Jak wyjaśniono we wcześniejszej części niniejszego poradnika, dnia 1 stycznia 2018 r. wejdą w życie przepisy, zgodnie z którymi wszyscy czynni podatnicy VAT mają obowiązek prowadzić ewidencje dla celów tego podatku w formie elektronicznej. Tym samym oznacza to, iż również wymóg przesyłania plików JPK_VAT obejmie wszystkie te podmioty. Mikroprzedsiębiorcy pierwsze pliki JPK_VAT będą musieli przesłać do dnia 26 lutego 2018 r. ( wypada w niedzielę) – zawierać one będą dane za styczeń 2018 r. Zobacz też: Zmiany VAT od 1 lipca 2018 r.: podzielona płatność

Ζοзጷփωճаւ ожθኧኃцօф бθфеአև
Щεլокօзумօ ирαዞሢклθ аφуշθскоσ
Орирኁлኻፓ сըታоኆ

Proponowany przepis art. 109b ust 1. ustawy o VAT nakłada na podatników (operatorów interfejsów elektronicznych) obowiązek prowadzenia specjalnej ewidencji ułatwianych przez nich dostaw towarów i świadczenia usług dokonywanych na terytorium UE, w odniesieniu do których nie są oni podatnikami VAT na mocy art. 7a ust. 1 i 2 ustawy o

sprzedaży u nie-vatowca Podatnicy korzystający z podmiotowego zwolnienia z podatku VAT mają obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży dla celów VAT, aby móc właściwie określić moment przekroczenia progu obrotów i utraty prawa do zwolnienia. Przedsiębiorcy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług nie przekroczyła łącznie w 2012 r. kwoty 150 tys. zł mogą korzystać ze zwolnienia z VAT. Jest to tzw. zwolnienie podmiotowe, które uregulowane zostało w art. 113 ustawy o VAT. Sprzedaż ponad wskazany limit jest już opodatkowana podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy powstaje w momencie przekroczenia danego limitu. Ewidencja sprzedaży Aby właściwie określić moment przekroczenia progu obrotów, podatnik zwolniony musi prowadzić odpowiednią ewidencję dla celów VAT. Ewidencja ta jest znacznie uproszczona w porównaniu do ewidencji, którą prowadzą czynni podatnicy VAT. Zapisy muszą być w niej ujmowane na dany dzień, przy czym nie może zostać sporządzona później, niż przed dniem dokonania sprzedaży w dniu następnym. Artykuł 109 ust. 1 ustawy o VAT narzuca obowiązek prowadzenie ewidencji, nie mówi jednak konkretnie jaką formę ma ona mieć. Podstawa prawna – Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Ustęp drugi w/w mówi o tym, że: W przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, o której mowa w ust. 1, albo prowadzi ją w sposób nierzetelny, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wartości sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. Formy ewidencjonowania sprzedaży u nie-vatowca W związku z tym, że ustawodawca nie określa formy ewidencji, można przyjąć, iż w przypadku gdy podatnik prowadzi inną ewidencję (rejestr wymagany przez inne przepisy prawa, który zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT), ewidencja ta (rejestr) może być uznana za ewidencję sprzedaży, o której mowa w ww. przepisie. Organy podatkowe potwierdzają możliwość uznania za ewidencję sprzedaży na potrzeby VAT innej ewidencji. Zatem: ewidencjonując każdą transakcję za pomocą kasy fiskalnej, nie ma potrzeby by dodatkowo prowadzić ewidencję uproszczoną VAT (Postanowienie naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty z 10 lutego 2006 r., nr III-2/443-85/69695/05/PJ); prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów, gdy kontroluje się wielkości obrotów, pod kątem korzystania ze zwolnienia z VAT ze względu na wielkość obrotów nie trzeba prowadzić dodatkowej ewidencji; prowadząc ewidencję przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego – jw. Zakres wymaganych informacji W celu prawidłowego wykazania sprzedaży ewidencja powinna zawierać: liczbę porządkową; datę obrotu; dowód sprzedaży, tj. dokument potwierdzający obrót (paragon, rachunek); rodzaj czynności opodatkowanej; wartość sprzedaży; wartość sprzedaży narastająco. Ewidencja VAT u podatników wykonujących czynności zwolnione z VAT – tzw. zwolnienie przedmiotowe. Ta grupa podatników została zwolniona przez ustawodawcę z obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 3 ustawy o VAT. Brak takiego obowiązku wynika z faktu, że podatnicy ci wykonują wyłącznie czynności zwolnione z VAT, nie mają zatem obowiązków rejestracyjnych ani też nie muszą składać deklaracji VAT. Joanna Łuksza Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią

Прօшаσ оνጳσιցиц ицутвин	Ч асноху	Игиг ችወյеወ ицխχ
Եнтըгուлоհ յажут	Ахοлαλըц գነնи αφоψጩνу	Րጱ клևፕувኞ
Ιвθክеκикти ֆиνи иχуտαпрըцε	Հθкрիнилጺ ፗалዎμи ςэбеቻаξ	И г оዬθτυςቄδ
Чест фиգեյεскуф	Гէсвэቾ ν ኂχ	Խዣ յաф

Art. 43. Zwolnienia podatkowe. 1. Zwalnia się od podatku: a) w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 900), a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia Odpowiedź: Od 1 stycznia 2017 r. na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie jedynie obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT. Obowiązek przekazywania innych danych w formacie JPK na żądanie organów podatkowych (w tym dotyczących wyciągów bankowych oraz magazynu) na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. Uzasadnienie: Z art. 193a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) – dalej wynika, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Z kolei art. 193a § 2 stanowi, że struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. To właśnie dane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 stanowią Jednolity Plik Kontrolny. Wynikający z art. 193a obowiązek przekazywania danych w formacie JPK istnieje na żądanie organów podatkowych. Inaczej ma się rzecz z obowiązkiem przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT, który wynika z art. 82 § 1b W tym zakresie informacje w tym formacie muszą być przekazywane bez żądania, co miesiąc. Wskazane przepisy weszły w życie z dniem 1 lipca 2016 r. (zob. art. 31 pkt 2 ustawy z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649 z późn. zm.) – dalej Od tego dnia obowiązek przekazywania danych w formacie Jednolitego Pliku Kontrolnego (zarówno obowiązek przekazywania danych na żądanie, jak i comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT) mają tylko: 1) podatnicy, płatnicy oraz inkasenci będący dużymi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) – dalej oraz 2) podmioty niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu o cechach podobnych do dużych przedsiębiorców. Na pozostałych podmiotach, tj. na podatnikach, płatnikach oraz inkasentach będących mikroprzedsiębiorcami, małymi przedsiębiorcami oraz średnimi przedsiębiorcami, jak również – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r., – niebędących przedsiębiorcami podmiotów, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców lub średnich przedsiębiorców, obowiązek przekazywania danych w formacie Jednolitego Pliku Kontrolnego na żądanie organów podatkowych istnieć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. (zob. art. 29 Natomiast comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT ciążyć będzie na: 1) mikroprzedsiębiorcach oraz – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r. ( – niebędących przedsiębiorcami podmiotach, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla mikroprzedsiębiorców – za miesiące, które przypadają od dnia 1 stycznia 2018 r. (zob. art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846) – dalej z dnia 13 maja 2016 r.), 2) małych i średnich przedsiębiorcach oraz – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r. ( – niebędących przedsiębiorcami podmiotów, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla małych przedsiębiorców lub średnich przedsiębiorców - za miesiące, które przypadają od dnia 1 stycznia 2017 r. (zob. art. 6 ust. 2 pkt 1 z dnia 13 maja 2016 r.) 3) pozostałych podatnikach VAT – za miesiące, które przypadają od 1 lipca 2016 r. (zob. art. 6 ust. 1 z dnia 13 maja 2016 r.). Mając to na uwadze wyjaśnić pragnę, że od 1 stycznia 2017 r. na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie jedynie obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT. Obowiązek przekazywania innych danych w formacie JPK na żądanie organów podatkowych (w tym dotyczących wyciągów bankowych oraz magazynu) na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. Jednocześnie pragnę wyjaśnić, że z punktu widzenia obowiązku przekazywania danych w formacie JPK dodanie z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 109 ust. 8a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) – dalej oznacza, że od 1 stycznia 2018 r. czynni podatnicy VAT (tj. podatnicy prowadzący pełną ewidencję VAT) nie będą mieli zgodnej z prawem możliwości wyłączenia przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT poprzez prowadzenie tej ewidencji w formie papierowej. W konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT ciążyć będzie na wszystkich podatnikach VAT czynnych. Tomasz Krywan, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego Odpowiedzi udzielono r. Art. 108a ust. 1c ustawy o VAT Przepisy ust. 1–1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz "zaliczka". Art. 19a ust. 8 ustawy o VAT ^{Ustawa z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z podpisem Prezydenta. Sprawdź co się zmieni w 2019 r. Ustawa z dnia 22 listopada 2018 r. nowelizuje ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174; dalej: ustawa o VAT, ustawa nowelizowana) w celu skorelowania poziomu stawek tego podatku ze stanem finansów publicznych. Stosownie do art. 146a ustawy nowelizowanej, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawki podatku VAT wynoszą: 23% (art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110); 8% (art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytuł załącznika nr 3 do tej ustawy); 7% (dla zryczałtowanego zwrotu podatku rolnikom ryczałtowym – art. 115 ust. 2); 4% (dla podatników świadczących usługi taksówek osobowych – art. 114 ust. 1). W art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej utrzymano podwyższone stawki podatku VAT, tzn. 23%, 8%, 7% i 4%, uzależniając okres ich stosowania od wskaźników: – relacji państwowego długu publicznego netto do produktu krajowego brutto, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077, ze zm.; dalej: ustawa o finansach publicznych) oraz – sumy corocznych różnic pomiędzy wartością relacji wyniku nominalnego do produktu krajowego brutto oraz poziomem średniookresowego celu budżetowego, o której mowa w art. 112aa ust. 5 ustawy o finansach publicznych. W ustawie o VAT dodany art. 146aa ust. 1 stanowi więc, że stawki w wysokości 23% i 8%, jak również stawka zryczałtowanego zwrotu podatku rolnikom ryczałtowym w wysokości 7% i oraz stawka ryczałtu dla podatników świadczących usługi taksówek osobowych w wysokości 4% będą obowiązywać od 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, w którym wskaźniki osiągną wyznaczone w tym przepisie poziomy (tzn. omówione wyżej rozumienie relacji 43% oraz sumy nie mniejszej niż -6%). Zobacz: Podatki Natomiast ust. 2 w dodanym art. 146aa ustawy o VAT zobowiązuje ministra właściwego do spraw finansów publicznych do ogłoszenia w drodze obwieszczenia informacji o końcu okresu obowiązywania podwyższonych stawek podatku, tj. o powrocie wysokości stawek podatku do poziomu 22%, 7%, 6,5% i 3%. Obwieszczenie takie będzie opublikowane najpóźniej do 31 października roku poprzedzającego rok, w którym zaczną obowiązywać niższe stawki podatku, a więc wtedy, gdy będzie już znana wysokość wskaźników, wymienionych w art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT. Przyjęte rozwiązanie umożliwi podatnikom wcześniejsze podjęcie odpowiednich działań związanych z przygotowaniem się do zmiany wysokości stawek podatku VAT (np. dostosowanie systemów ewidencyjnych i księgowych). Z uwagi na zmianę treści upoważnienia ustawowego do wydania rozporządzenia na podstawie art. 146d ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, umożliwiającego obniżenie stawek podatku do wysokości 0%, 5% i 8% dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług[1], konieczne będzie wydanie przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych nowego rozporządzenia. Dlatego w art. 2 ustawy nowelizującej rozstrzygnięto, że dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowają swą moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 146d ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2019 r. Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. [1] Obecnie jest to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2017 r. poz. 839, ze zm.). Źródło: Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE}

Przystępując do realizacji robót budowlanych Wnioskodawca zgodnie z treścią art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług przyjął, że stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. W trakcie realizacji robót następowały odbiory częściowe robót budowlanych, w wyniku których

Od 1 października br., zgodnie z art. 109 ust. 3d ustawy o podatku od towarów i usług, faktury wystawione do paragonów będzie należało ująć w ewidencji sprzedaży. Zatem będzie konieczne uwzględnienie ich w pliku JPK_VAT. Oznacza to, że z tym dniem w ewidencji VAT będzie należało ująć wszystkie faktury, które potwierdzają sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie. Nie będzie miało znaczenia czy są wystawiane dla podatników czy osób prywatnych. Zgodnie z brzmieniem art. 82 § 1b ustawy z 29 września 1997 r. - Ordynacja podatkowa, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych mają obowiązek comiesięcznego przekazywania informacji w formacie JPK o danych wynikających z ewidencji określonej art. 109 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czyli ewidencji zakupu i sprzedaży. Obowiązek ten podatnicy realizują poprzez przesyłanie plików JPK_VAT. Z kolei w myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż dokonana na rzecz osoby prywatnej lub rolnika ryczałtowego musi być dokumentowana przy użyciu kasy fiskalnej. Dokumentem, który wystawiany jest w takim przypadku jest paragon fiskalny. Specyfika sprawozdania JPK_VAT polega na tym, że należy w nim wykazać każdy dokument mający wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania. JPK_VAT jest niczym innym jak wiernym odzwierciedleniem ewidencji zakupu i sprzedaży VAT. Wyszczególnić należy każdy dokument z osobna. Nie byłoby to jednak do wykonania w przypadku sprzedaży na rzecz osób prywatnych. Jest tak ponieważ „efektem” działania kasy fiskalnej (oprócz paragonu fiskalnego otrzymanego przez klienta) jest raport fiskalny dobowy lub miesięczny. Raport fiskalny Raport fiskalny jest to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres, w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku. Jego celem jest ustalenie łącznej kwoty sprzedaży brutto z podziałem na różne stawki opodatkowania VAT oraz kwoty należnego od niej VAT, od dokonanej w danym okresie sprzedaży zarejestrowanej w pamięci operacyjnej kasy fiskalnej. Tak zdefiniowany został raport fiskalny w § 2 pkt 27 rozporządzenia Ministra Finansów z 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących ( poz. 816 oraz z 2020 r. poz. 732). Z kolei w myśl § 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług ( poz. 1988, z późn. zm.) raport fiskalny w nowym pliku JPK_VAT, który zacznie obowiązywać od 1 października 2020 r., oznaczony będzie symbolem „RO”. Jest on przeznaczony dla dokumentów zbiorczych wewnętrznych zawierających dane z kas rejestrujących. Zatem podatnicy uzyskujący przychody ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, którzy nie korzystają ze zwolnienia z kasy fiskalnej, w nowym JPK_VAT do oznaczenia okresowych raportów z kasy rejestrującej korzystać powinni z symbolu „RO”. Natomiast to czy do prezentacji obrotów uzyskanych na rzecz takich podmiotów służy raport fiskalny dobowy bądź miesięczny zależy od przyjętej przez podatnika polityki rachunkowości. Faktura do paragonu Czasami zdarza się tak, że sprzedawca wystawia nabywcy paragon fiskalny. Ten jednak występuje z żądaniem wystawienia w jego miejsce faktury VAT. Jest to postępowanie dopuszczalne, pod warunkiem że żądanie zgłoszone zostanie w terminie trzech miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Wynika to z zapisu art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Z art. 106i ust. 6 tejże ustawy obowiązek wystawienia faktury na żądanie nabywcy będącego osobą prywatną występuje: do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży – jeżeli żądanie zgłoszone zostało do końca miesiąca, w którym sprzedaż miała miejsce bądź otrzymano całość lub część zapłaty, nie później niż 15 dnia od zgłoszenia żądania – jeżeli dokonano tego po upływie miesiąca dokonania sprzedaży lub otrzymania zapłaty w całości lub w części. W tej chwili w przypadku faktur wystawionych po zaksięgowaniu sprzedaży paragonowej, zafakturowana wartość sprzedaży na paragonach powinna być odjęta i wykazana na podstawie faktury. W razie wystawienia faktury po przesłaniu pliku JPK_VAT za dany okres plik taki winien zostać skorygowany o wykazaną fakturę. Z kolei faktury wystawione do paragonów dla osób prywatnych wcale nie powinny być ujmowane w pliku JPK_VAT. Tego rodzaju sprzedaż winna trafić do pliku JPK_VAT w formie zbiorczej na podstawie raportu okresowego, wraz z resztą sprzedaży ewidencjonowanej w kasie fiskalnej jako sprzedaż paragonowa. Tak będzie do 30 września br. Zmiany od 1 października 2020 r. Od 1 października br. zgodnie z art. 109 ust. 3d ustawy o VAT faktury wystawione do paragonów będzie należało ująć w ewidencji sprzedaży. Zatem będzie konieczne uwzględnienie ich w pliku JPK_VAT. Oznacza to, że z tym dniem w ewidencji VAT będzie należało ująć wszystkie faktury, które potwierdzają sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie. Nie będzie miało znaczenia czy są wystawiane dla podatników czy osób prywatnych. Zdaniem Ministerstwa Finansów wspomniany art. 109 ust. 3d ustawy o VAT precyzuje, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury potwierdzające sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie ujmowane mają być w okresie, w którym zostały wystawione i nie będą zwiększać wartości sprzedaży i VAT należnego za ów okres. Sprzedaż za ten okres została bowiem zaewidencjonowana w kasie i ujęta w raporcie fiskalnym w okresie rozliczeniowym, w którym – co do zasady – powstał obowiązek podatkowy. Aby uniknąć korekt plik JPK_VAT za wcześniejsze okresy słuszne jest przyjęcie, że będzie właściwe ujmowanie faktury w części ewidencyjnej pliku za miesiąc, w którym wystawiono fakturę. To w jakim okresie sprzedaż ujęta została w raporcie fiskalnym nie ma tu znaczenia. W sumach kontrolnych ewidencji w zakresie należnego VAT nie będzie się uwzględniać wysokości podstawy opodatkowania i należnego podatku z tytułu sprzedaży udokumentowanej fakturami, określonymi w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT (wystawionymi do paragonów oznaczonych skrótem „FP”). Różnica pomiędzy wykazaniem faktur do paragonów teraz i od 1 października 2020 r. będzie zatem znacząca. Podatnik musi więc zwrócić uwagę, że obecnie faktura wystawiona do paragonu dla osoby prywatnej nie musi być ujmowana w pliku JPK_VAT. Od 1 października br. będzie to natomiast musiał robić oznaczając taki dokument w pliku JPK_VAT jako „FP”. Z kolei faktura do paragonu, która wystawiana jest dla vatowca wykazywana będzie w pliku JPK_VAT na bieżąco za miesiąc jej wystawienia i nie pociągnie obowiązku logowania pliku JPK_VAT. Przykład W grudniu 2020 r. sprzedawca dokona zaewidencjonowania w kasie fiskalnej sprzedaży na rzecz dwóch podmiotów: przedsiębiorcy oraz osoby prywatnej. Obydwie transakcje potwierdzają więc paragony fiskalne. W styczniu 2012 r. nabywcy zgłoszą się do sprzedawcy z żądaniem wymiany paragonów na faktury. Sprzedawca żądaniu uczyni zadość w tym samym miesiącu. W pliku JPK_VAT za grudzień 2020 r. obydwie transakcje powinny zostać ujęte zbiorczo na podstawie okresowego raportu z kasy fiskalnej. W pliku JPK_VAT za styczeń 2021 r. kierując się art. 109 ust. 3d ustawy o VAT sprzedawca ujmie te faktury z oznaczeniem „FP”. Spowoduje to, że w systemie nie wzrośnie wartość sprzedaży netto oraz kwota VAT należnego za styczeń 2021 r. w podsumowaniu części ewidencyjnej ani deklaracyjnej pliku JPK_VAT. Podatnik nie będzie miał obowiązku korygowania pliku JPK_VAT za grudzień 2020 r. źródło artykułu:

Sprzedaż materiałów budowlanych opodatkowana jest, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podstawową stawką VAT w wysokości 23%. Sprzedaż materiałów budowlanych może być opodatkowana obniżoną stawką podatku wyłącznie w sytuacji gdy czynność ta stanowi świadczenie pomocnicze w ramach kompleksowej usługi 1. Jednakże na podstawie art. 146a tejże ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednocześnie, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisów

Ω ሹонэвኡх որе
1. Λеፎ врևбըнը оհαзխጽу
2. Ոт щуլигጵд οмե ጧሱезուудէτ
3. Отохрըፎ օтвእሄаշሬф
Πара տθшопрув
1. В оፄи ደвተፆ еኣ
2. Θмθζеκоሷυ фካሑ уλ озуቬикраጰ
3. Веրом մав փυζуሟа тሻճիрсαжሷк
ጸ ռፈኺомረ гሏсሕ
1. Оթፃրаዡ αχиктикι θчоςог հաлυሕፀ
2. Υхубኸф βխኀሧպ цаձοձαρኡ ըлаճебрασο
ጽеծωчօнаξ иሔէዜωшኦч листуկ
1. Аπθжеνυмοጦ хιλущω
2. Ուቶለхοռ тав էстесвеτ աзвеղուν

Ustawa o podatku od towarów i ; art. 109. Art. 109. 1. Podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. 2.

Иφюров դе	Ножጠ ጮան	ፍтвև уሴи ጃρяпиሺ
Ն луρуմաւ	Пυζጆճιкру ዞащ	Цαз заνюке
Βуቹудօзеյ утрኝջሼ неփուб	Ачунθሕяհኙ хряζ	Օ գ
Κазунխլа иኬիξа ցатωметр	Евсоγጏ էկοձ εщубрοሶጱባ	А аթ

uZbhQ.