Rzadziej niż Owczarek Kaukaski, Owczarek Środkowoazjatycki był wymieniany jako "bardzo" rasa szkodliwa w naturze, piękna, zła, pobudliwa, jak rasa dla prawdziwego mężczyzny, dla haraczy, dla bogatych, jak "bardzo" trudna do wychowania rasa, jak rasa dla potężnych ludzi, dla twardych ludzi, jak rasa-"ochroniarz", rasa samolubna, trudna
Podstawowe informacje Rozmiarmasa: 22 – 40 kg;wzrost: 55 – 65 cmSzatasierść: długa;maść: czarna z podpalaniem rudym, czerwonawym, płowym, jasnoszarym, żółtym; jednolita czarne, szara, śniada, czaprakowaDługość życia9-13 latCharakterprzyjazny, wierny, nieufny w stosunku do obcych Owczarek niemiecki długowłosy – opis rasy i wzorzec. Najważniejsze informacje Opis rasy owczarka niemieckiego długowłosego pod względem eksterieru nie różni się prawie wcale odmiany krótkowłosej. To mocny i harmonijnie zbudowany pies o szerokiej klatce piersiowej i opadającym zadzie. Ogon jest nieco wydłużony i powinien sięgać aż do stawu skokowego. Głowa psa jest proporcjonalna do reszty ciała. Kufa wydłużona, z bardzo dobrze przylegającymi wargami. Oczy i nos powinny być ciemne, a uszy spiczaste i ułożone wysoko na głowie. Owczarek niemiecki długowłosy – wymiary Długowłose owczarki niemieckie to psy średniej wielkości. Wysokość w kłębie u samców mieści się w przedziale od 60 do 65 cm. Suki są drobniejsze i nieco niższe. Zazwyczaj mierzą od 55 do 60 cm. Idealna waga powinna natomiast wynosić od 32 kg do nawet 40 kg, w zależności od płci i cech osobniczych. Umaszczenie i sierść owczarka niemieckiego długowłosego U długowłosej odmiany owczarka niemieckiego sierść jest nie tylko dużo dłuższa niż w przypadku jego krótkowłosego kuzyna. Jest ona także bardziej miękka i nie powinna przylegać do ciała. Najkrótsze włosy rosną na przodzie łap i na pysku. Wokół szyi możesz natomiast dostrzec kryzę. Dłuższa sierść znajduje się także z tyłu uszu oraz na bujnie owłosionym ogonie. Dopuszczalne są następujące odmiany kolorystyczne owczarka niemieckiego długowłosego: czarne z czerwonym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem;jednolicie czarne;jednolicie szare;jednolicie śniade;czaprakowe z ciemną maską. Owczarek niemiecki długowłosy – charakter Owczarki niemieckie długowłose uchodzą wręcz za synonim psów wiernych, oddanych człowiekowi, chętnych do szkolenia i oczywiście niezwykle inteligentnych. Ze względu na popularność seriali i filmów, w których wystąpiły, często bywają wręcz uczłowieczane. Warto więc pamiętać, że pomimo ogromnego potencjału zwierzaka, przygarniając go do domu nadal mamy do czynienia z psem, który potrzebuje szkolenia i socjalizacji. Owczarek niemiecki – zachowanie Przez dziesiątki lat hodowane na psy nieustraszone i stabilne, dzisiaj owczarki niemieckiego długowłose mocno odstają od tych wymagań. Zamiast być czujnymi i odważnymi, w rasie bardzo często zdarza się nadmierna lękliwość i niepewność siebie. Przy braku pracy z psem i nieodpowiedniej socjalizacji może to skutkować agresją, szczególnie w stosunku do innych psów. Tak jak wszystkie owczarki, te długowłose są mocno przywiązane do swojego człowieka i nieufne w stosunku do obcych. Wymagają nie tylko ruchu, ale także dużej dawki uwagi. Przed zakupem szczeniaka trzeba mieć to na uwadze. Owczarek niemiecki długowłosy – długość życia i choroby Owczarki niemieckie długowłose przez wiele lat służyły jako psy użytkowe. Do dzisiaj bardzo często wykorzystywane są we wszelkiego rodzaju służbach mundurowych – od policji i wojska aż po straż graniczną. Niestety, w przeciwieństwie do wielu innych ras pracujących, nie miało to przełożenia na ich zdrowie. Kątowanie a choroby owczarków niemieckich Wiele lat rozmnażania według norm, które zakładały mocne kątowanie i silne obniżenie tylnej części tułowia, poskutkowało osłabieniem kośćca. Wprawdzie od kilku lat wyraźnie odchodzi się od promowanie tego eksterieru na wystawach, jednak zmiany są trudne do cofnięcia. Wiele owczarków już w młodym wieku ma tak zaawansowane problemy z kośćcem, że nie jest w stanie prowadzić aktywnego trybu życia. Długowłosym owczarkom niemieckim dokucza nie tylko dysplazja stawów biodrowych. Problemem są także dolegliwości stawów łokciowych, kolanowych i schorzenia kręgosłupa. Nierzadko pojawiają się także alergie pokarmowe i choroby dermatologiczne. Owczarek niemiecki długowłosy – pielęgnacja i żywienie Owczarki niemieckie długowłose linieją bardzo intensywnie. W okresie linienia sierść może wychodzić całymi garściami, dlatego konieczne jest codzienne, intensywne szczotkowanie. Zaopatrz się także w metalowy grzebień o szeroko rozstawionych zębach. Z jego pomocą pozbędziesz się potencjalnych kołtunów. Wyczesywanie podszerstka powinno odbywać się z pomocą szczotki o długich zębach, które sięgną aż do skóry zwierzęcia. Do rozdzielania kołtunów przyda się także druciana szczotka z zagiętymi u dołu igłami. Owczarek niemiecki długowłosy – żywienie Prawidłowe żywienie owczarka niemieckiego długowłosego zdecydowanie nie jest tanie. Szczególnie w okresie wzrostu trzeba zapewnić psu wszelkie składniki odżywcze, a w razie potrzeby także odpowiednią suplementację. Najlepiej sprawdzi się dieta o niskiej zawartości węglowodanów, dlatego wybieraj karmy bez dodatków zbożowych i innych wypełniaczy. Warto rozważyć także dietę BARF. Ze względu na częste w rasie problemy z układem kostnym zaleca się konsultację ze specjalistą od żywienia. Być może będzie konieczne wprowadzenie suplementów wspierających rozwój stawów. Nie zaleca się także rozpoczynania żadnych intensywnych ćwiczeń przed zakończeniem okresu wzrostu. Wybór hodowli owczarków niemieckich długowłosych Ze względu na długą listę potencjalnych chorób oraz niestabilność psychiczną, które często dotykają rasę, wybór hodowli powinien być jak najlepiej przemyślany. Zawsze wybieraj te zarejestrowane w ZKwP, w których psy otrzymują pełną dokumentację kynologiczną. W ostatnich latach hodowcy robią wszystko, aby zminimalizować ryzyko dysplazji stawów biodrowych. Niestety, nie wszyscy wykonują rodzicom szczeniaka potrzebne badania. Zanim kupisz długowłosego owczarka niemieckiego koniecznie, zorientuj się, czy jego rodzice zostali przebadani pod kątem dysplazji i jaki wynik uzyskali. Nigdy nie kupuj szczeniaka z niepewnego źródła. Najlepszym rozwiązaniem jest zasięgnięcie języka u miłośników rasy. Zazwyczaj mają oni wiedzę na temat tego, z których hodowli zdecydowanie nie warto kupować szczeniąt. Przed zakupem koniecznie odwiedź hodowlę i poznaj rodziców swojego przyszłego szczeniaka. Upewnij się, że mają stabilne charaktery i żyją w dobrych warunkach. Owczarek niemiecki długowłosy – cena Cena owczarka niemieckiego długowłosego w hodowli FCI wynosi obecnie od 2 do 3,5 tysiąca złotych. Rozbieżność cenowa między hodowlami jest bardzo duża, dlatego trzeba zawsze dokładnie sprawdzać, do jakiego stowarzyszenia przynależą – koniecznie powinno być to ZKwP. Owczarek niemiecki długowłosy – historia rasy Informacje o owczarku niemieckim długowłosym sięgają wielu setek lat wstecz. Ujednolicenie eksterieru rasy przypada jednak dopiero na wiek XIX. Psy te cenione były przede wszystkim przez wzgląd na swoje cechy użytkowe, dlatego przez bardzo długi czas dążono do tego, aby ich sierść była względnie krótka i prosta w utrzymaniu. Nie zmieniło to jednak faktu, że w miotach co jakiś czas przychodziły na świat pieski o przedłużonej sierści. Nie były one pożądane. W NRD konsekwentnie usypiano owczarki niemieckie długowłose. Przetrwały one tylko dzięki ludziom, którzy ratowali poszczególne osobniki i starali się rozmnażać je dalej, z dala od niezbyt pozytywnych norm, swego czasu promowanych przez hodowle FCI. Owczarki staroniemieckie W dużej mierze dzięki długowłosym owczarkom z czasem rozwinęła się hodowla nieoficjalnej odmiany – owczarków staroniemieckich. W miotach FCI także przychodziły jednak na świat pojedyncze osobniki o dłuższym włosiu i z czasem zaczęto odchodzić od praktyki usypiania ich. Psy po prostu nie były uznawane za wystawowe i były oddawane do adopcji lub sprzedawane za symboliczną kwotę. Owczarek niemiecki długowłosy dzisiaj Dopiero w 2011 roku, po wielu latach starań hodowców, FCI oficjalnie zatwierdziła nowy wzorzec rasy, który dopuszcza szatę długowłosą jako w pełni oficjalną. Owczarek niemiecki długowłosy nie został uznany za odrębną rasę. Potraktowano go jako odmianę owczarka niemieckiego. Zarówno krótkowłosa, jak i długowłosa wersja mają wspólny wzorzec, nie mogą jednak być ze sobą krzyżowane. Wystawy rasy również są organizowane oddzielnie. Owczarek niemiecki długowłosy w Polsce W Polsce owczarki niemieckie długowłose są niezwykle popularną rasą. Mity Szarika i psa Cywila ciągle jeszcze utrzymują się w masowej świadomości, dlatego wiele osób kupuje te psy w nadziei na posiadanie bezobsługowego, niezwykle mądrego czworonoga. W ostatnich latach zdecydowanie rośnie popularność odmiany długowłosej, ponieważ jest ona bardziej efektowna wizualnie. Owczarek niemiecki długowłosy – temperament. Dla kogo jest ten pies? Wbrew pozorom pod względem temperamentu owczarki niemieckiego nie są wymarzoną rasą rodzinną. Często wskazuje się na to, że nie wszyscy przedstawiciele rasy pochodzą z linii użytkowych. Oczywiście to prawda. Pewne cechy charakteru owczarka niemieckiego długowłosego powodują, że jest to zwierzak, który powinien trafiać wyłącznie do bardzo świadomych właścicieli, którzy są gotowi na intensywną pracę z psem. Owczarek niemiecki długowłosy – wymagający przyjaciel W teorii owczarek niemiecki świetnie nadaje się na stróża. Rzeczywiście, instynkt stróżowania przez dziesiątki lat był wzmacniany i bardzo doceniany. Dzisiaj jednak w rasie często zdarzają się przypadki nadmiernej lękliwości, które znacznie redukują potencjał tego owczarka jako stróża. Zaleca się pracę ze szkoleniowcem, aby w razie potrzeby już w szczenięctwie reagować na wszelkie przypadki agresji lękowej. Zachowania takie jak nadmierna szczekliwość czy wręcz gryzienie ludzi i innych zwierząt często mylnie interpretowane są jako zachowania typowe dla psa obronnego. Niestety, nie ma to nic wspólnego z prawdą. Agresja czy nieustanne ujadanie wskazują na to, że zwierzak ma problemy z regulowaniem emocji. Owczarek niemiecki – do świadomego domu Długowłosy owczarek niemiecki będzie więc dobrym przyjacielem dla osoby, która zdaje sobie sprawę z tego, że pies tej rasy wymaga bardzo intensywnej socjalizacji. Dobrym rozwiązaniem będzie zapisanie szczeniaka do psiego przedszkola, aby nauczył się kontaktów z innymi psami. Zdecydowanie nie powinno się trzymać go w izolacji. Warto natomiast trzymać się zasady, że najlepszymi stróżami są psy zrównoważone i zdrowe psychicznie, a nie te agresywne. Owczarek niemiecki długowłosy – współistnienie z innymi Owczarki nie powinny mieć problemu z mieszkaniem pod jednym dachem z mniejszymi zwierzętami czy dziećmi. Warunkiem jest oczywiście przejście w dzieciństwie odpowiedniej socjalizacji, którą należy zapewnić zwierzęciu. Pamiętaj, że niekastrowane samce mogą mieć problem z zaakceptowaniem innych psów płci męskiej. Zaleca się więc trzymanie psów tej rasy w parach mieszanych. Oczywiście, nie jest to reguła i wiele zależy od indywidualnych cech każdego zwierzęcia oraz od wychowania, jakie mu zapewnisz. Owczarek niemiecki długowłosy – ciekawostki o rasie Długowłosym owczarkiem niemieckim był tytułowy bohater niezwykle popularnego polskiego serialu „Przygody psa Cywila”. Długowłose owczarki niemieckiego często bywają mylone z nieuznaną jeszcze przez FCI rasą owczarków staroniemieckich. Psy te są ze sobą bardzo blisko spokrewnione. Wilczury starego typu zbudowane są nieco inaczej, dlatego nie mają tak znacznych problemów z układem kostnym. Uchodzą także za stabilniejsze psychicznie niż ich uznani przez FCI kuzyni. Długowłosy owczarek niemiecki to niezwykle piękny, ale także wymagający pies. Może okazać się doskonałym towarzyszem, trzeba jednak bardzo dbać o jego prawidłowy rozwój i odpowiednie szkolenie. Popularne imiona dla psa rasy owczarek niemiecki Popularne imiona dla psa rasy owczarek niemiecki to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Takim typowym owczarkiem jest border colie, owczarek szetlandzki, corgi – pembroke i welsh, cattle dog, biały owczarek szwajcarski (Jest to I grupa FCI Owczarki i inne psy pasterskie z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła sekcja 1 – owczarki) Pies pasterski ma za zadanie pilnować – ich praca polega na trzymaniu się blisko stada Półtorej roku temu mój mąż kupił mi owczarka niemieckiego. Nie był to pies z rodowodem niestety, ale bardzo nam zależało na tej właśnie rasie. Zdecydowaliśmy sie na naszą sarcie, gównie dlatego, że bylam w ciąży i oboje z meżem bardzo chcieliśmy, aby nasz mały synek wychowywał sie właśnie z asystą zaufanego czworonoga. Wszystko ukladało sie wspaniale, piesek rósł, nasze maleństwo też i właściwie nie mialam żadnych zastrzeżeń. Ważne jest w tej historii to, że w domu był też inny pies - kundelek, prawie 14-letni. Przez cały czas - aż do fatalnego poniedziałku to własnie ten kundelek "rządził" w domu. Owczarek, choć prawie trzy razy wiekszy z jakimś dystansem i szacunkiem sie do drugiej suczki odnosił. Nie raz było tak, że sarcia zapraszała "staruszke" do zabawy, ale ta potrafiła na nią warknąć, a nawet ugryźć i nic z tej wspólnej zabawy nie wychodziło. Sarcia nie raz spędzała czas przy naszym synku. Wprawdzie wolala biegać po działce dookoła domu, ale czasem przychodziła też do domu i albo odpoczywała, albo kręcila sie przy naszym synku. W poniedzialek, około 10 rano usłyszalam paniczny krzyk mego brata. Prędko wybiegłam na podwórko, a tam zobaczylam makabryczna scenę. Sarcia szarpała naszą "staruszkę" za szyję. Prędko do niej podbiegłam, a ona spokojnie ja pusciła i odeszla. Niestety stara sunia byla bardzo poturbowana. Bylam przekonana, że sytuacja jest uspokojona, wróciłam do domu, bo synek zaczął plakać. Chcialam go wziąć i zadzwonić po weterynarza. Niestety nie zdążyłam, bo moj brat znów zaczął krzyczeć. Sara znów zaatakowala bezbronną staruszkę. Nie pomogla obecność brata, bo sara słucha tylko mnie i gdy wróciłam do domu, ona znów rzuciła się suni do gardła. Tym razem nie bylo już co zbierać ze staruszki, choc sara znów puścila ja, gdy do nich podeszlam. Brat zabrał staruszke do garażu, a ja zamknęłam sarę w kojcu i pobieglam do dziecka. Zaraz tez zadzwonilam do weterynarza i poprosilam, aby przyjechal uspać naszą starą sunię. Ledwo oddychała i wiedziałam, że muszę jej ulżyć w cierpieniu. Usnęła zaraz po pierwszym zastrzyku. Tylko później nie wiem co sie stało, nie umiem odpowiedzieć sobie na pytanie "dlaczego?", ale nie zastanawiajac sie długo powiedzialam lekarzowi, aby uspal też sarę. Było mi przykro, ale przed oczami mialam ciagle tą scenę i zaraz wyobraźnia zaczęła mi podsuwać obrazy w stylu "a gdyby tam było twoje dziecko?" nie mogłam ryzykować, że cos takiego mogłoby się zdarzyć. Zadzialalam instynktownie i myśle teraz, że zbyt impulsywnie. Nawet nie zapytalam męża o zdanie. Po prostu kazalam weterynarzowi to zrobić. Weszlismy do kojca razem, najpierw był zastrzyk uspokajający. A sarcia byla taka pogodna i ufna, jakby przed chwilą nie wydarzyło sie nic złego. Patrzyłam na nia do końca. Widzialam jak powoli zasypia, oczywiście nie w budzie, tylko w swoim ulubionym rogu. Potem były dwa zastrzyki i sarci już nie było. Nawet lekarz był bardzo zdziwiony jej zachowaniem, stwierdzil, że gdyby nie krew na podwórku i na niej, nie uwierzyłby, że mogłaby zagryźć kogokolwiek. Oba psiaki zakopalam na posesji, chcialam, żeby zostały z nami. Potem wrócił mąż i dowiedzial sie o wszystkim. Niby zrozumial dlaczego podjęłam taką decyzje, ale powiedział szczerze, że sam by tego nie zrobił, że wolalby sarcie komuś oddać, chocby do kogos znajomego na jakieś gospodarstwo. Teraz oboje chodzimy struci i jacyś przygnębieni, on już wprawdzie nic nie mówi, ale ja ryczę gdzieś po kątach i katuję się zdjęciamy naszej sarci. Przepraszam, za takie rozpisanie. Chcialam to z siebie wyrzucić. Czy zrobiłam dobrze? Czy powinnam byla dac sarci szansę? Dręczę sie tymi pytaniami. Ona nie byla agresywna praktycznie nigdy wcześniej, bo przecież szczekania przez płot do obcych nie mogę jej zarzucać. Była też oczywiście szczepiona przed wścieklizną. Cieczke przechodzila w marcu (stara sunia już nie miała ruji). Nie wiem co mam myśleć już teraz. Tłumaczę sobie tylko, pewnie, żeby sie usprawiedliwić, ze skoro raz zdarzyło sie cos takiego, to kiedyś na pewno by sie powtórzyło. Staralam sie pilnowac, aby synek nie drażnił sarci, nie ciągał za ogon, czy uszy. Ale przecież kiedyś mogłabym tego nie zauważyć, a wtedy - aż boje sie myśleć co mogłoby sie stać. Wiem tylko, że gdyby spróbowala go zaatakowac, nie mialby żadnych szans. Bardzo proszę o odpowiedz na pytanie - czy moja decyzja byla słuszna? Odpowiedź na Pani pytanie jest dość trudna gdyż wymaga ustosunkowania się do wydarzenia, którego się nie było świadkiem. Osobiście nie wiem czy Pani decyzja była słuszna czy też nie i raczej nie w takich kategoriach należałoby ją rozpatrywać. W mojej ocenie wydarzenia są takie: - młodszy pies atakuje starszego - dlaczego? z Państwa opisu wnioskuję, że tego nie wiecie - następuje próba powstrzymania psa - niestety nieefektywna - młodszy pies ponownie atakuje starszego psa - tym razem śmiertelnie - następuje decyzja o uśmierceniu obydwu zwierząt Trudno po czasie wnioskować o bezpośrednich przyczynach ataku młodszej suki na starszą (mogło być ich co najmniej kilka, lub kilkanaście) natomiast co do przyczyn Państwa decyzji: w moim (a więc subiektywnym) odczuciu była ona przede wszystkim emocjonalna, powstała w afekcie na skutek bezpośrednich wydarzeń, których była Pani świadkiem. Dlatego też po czasie, gdy emocje opadły a argumenty bardziej racjonalne doszły do głosu pojawiły się wątpliwości i pytania co do słuszności podjętej decyzji. Niestety to czy ktoś teraz potwierdzi słuszność Pani decyzji, czy też ją zakwestionuje nie zmieni biegu wydarzeń i ich efektu końcowego. Może wnioskiem płynącym z tej sytuacji jest to, aby nie podejmować decyzji (zwłaszcza tych ostatecznych) będąc w emocjach, bez możliwości racjonalnej oceny sytuacji - zwłaszcza jeśli chodzi o zwierzęta, ich zachowania i reakcje - czasami wydające się niezrozumiałe i tak różne od naszych. pozdrawiam www. psychologzwierzat. pl Pies służbowy, wierny domownik, niezły rozrabiaka. Owczarek niemiecki to pies o dwoistym charakterze: z jednej strony przyjazny i łagodny dla domowników, z drugiej - może być niebezpieczny nawet dla małego dziecka, gdy jest nerwowy i uzna je za intruza. Owczarka niemieckiego wyhodowano w początkach XX wieku dla potrzeb wojska i policji.Czy Owczarek Niemiecki atakuje ludzi? Owszem, Owczarki Niemieckie niekiedy atakują ludzi; dochodzi do tego m.in. wówczas, gdy ich ludzie znajdą się przez kogoś w niebezpieczeństwie (ponieważ naturalnym jest dla nich ochrona swoich) lub jeśli nie są odpowiednio uspołecznione (wówczas mogą bez większego powodu stać się agresywne wobec obcego człowieka).Owczarek niemiecki - wygląd. Owczarek niemiecki należy do ras dużych – psy osiągają w kłębie nawet 65 cm wysokości, suki są o kilka centymetrów niższe. Mają dwie odmiany szaty: krótkowłosą (wtedy włosy są gęste i twarde) oraz długowłosą – włosy są miękkie i nie przylegają do ciała.
Wygląd. Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym. Sierść: owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem. Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj
Opiekun powinien umieć ją rozpoznać. Mając do czynienia z tego typu agresją psa w stosunku do człowieka, należy najpierw przeanalizować przyczyny jej powstania. Pies może odczuwać lęk przed człowiekiem z trzech powodów. Może to być: Strach temperamentalny – wrażliwość receptorów mózgowych, która uwarunkowana jest przez. Brak socjalizacji: w wieku 14 tygodni szczeniak owczarka niemieckiego powinien być zsocjalizowany wokół ludzi, aby później uniknąć agresji. … Bycie zaatakowanym lub przestraszonym przez innego psa może wywołać agresję w każdym wieku. Konieczność ustalenia porządku stada prowadzi do gryzienia, podszczypywania, warczenia i agresywnych zachowań. Co powinienem zrobić, jeśliOwczarek niemiecki Gunther IV na pierwszy rzut oka nie różni się niczym od innych psów tej rasy. A jednak Gunther IV to pies, którego bogactwo przyprawia o zawrót główy. O jego historii pisaliśmy w tym artykule. Dziedzic Gunther IV. Historia Gunthera IV zaczyna się od śmierci niemieckiej hrabiny Carlotty Liebenstein w 1992 r.
Tłumaczenie hasła "owczarek niemiecki" na rosyjski. немецкая овчарка, овчарка, Немецкая овчарка to najczęstsze tłumaczenia "owczarek niemiecki" na rosyjski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Nasz drugi pies, biały owczarek niemiecki Boo, nie wydaje oczywiście żadnych dźwięków. ↔ ДругаяNajczęściej występuje agresja w stosunku do innych zwierząt i agresja wobec ludzi. Występują również zaburzenia lękowe i lęk separacyjny. ALERGICZNE ZAPALENIE SKÓRY: alergia wziewna lub pokarmowa. Przebiega ze świądem i ropnym zapaleniem skóry (hot spot).
Bfpfi.